Doorgaan naar hoofdcontent

De kevers vallen aan! – Namibië 4 april 2011

Hardap, Namibië
Tweehonderd kilometer zuidelijker zoeken we de rust van een doringboom in het Hardap Natuurreservaat. Tijdens de lunch genieten we van een graafwespenkolonie die het druk hebben met zorg voor het nageslacht. Elk met een wantsje onder de buik storten ze zich in voor ons bijna onzichtbare gaatjes. Maar dan gebeurt het. Vervaarlijk gebrom van een groot en zwart beest. Zwaaien met een vogelboek helpt niet. Het lijkt op een vervelende houtbij maar die zijn bijna nooit agressief. We duiken de camper in en besluiten maar te vertrekken. Genietend van zondoorstoofd savanne landschap trekken we door het gebied. Bij de eerste stopplaats is het echter al weer raak. En nu zien we wat het is: een grote bladsprietkever die aangetrokken wordt door het rode shirt van Stella. Geen bijen maar “aanvallende” kevers!
De weg vanaf Monteiro naar Hardap is eenvoudig te vinden. Volg de B1 naar het zuiden en je komt er van zelf. Veel uitdagender is het vinden van een supermarkt. Rehoboth waren we voorbij voor we er erg in hadden. Kalkrand heeft alleen een pompwinkeltje en pas in Mariental, 10 kilometer zuidelijk van Hardap, is een Spar te vinden. Wijs geworden besluiten we nu maar in te kopen voor minimaal een week. Met de koelkast annex vrieskist in de camper is dat ook goed te doen. Plezierig is dat op maandag ook de bottlestore open is. Een gekoeld Windhoek biertje of een glas cider is toch wel erg aangenaam met deze temperatuur.

Bezoekers komen naar Hardap om te vissen in het stuwmeer van de Fish river. En dat gebeurt vandaag niet want het is letterlijk uitgestorven als we voor de poort staan. In ieder geval hebben we twee dames en een heer aan het werk gezet. Eén voor de slagboom, één voor het betalen van de entree en tenslotte één voor het betalen van een extra nacht op de camping. En dit was meteen de volgorde van de hiërarchie. Staan, zittend aan een laag tafeltje en staan achter een hoge balie. De bungalows zijn verlaten, het restaurant uitgestorven en de twee grote campingplaatsen het domein van modder verzamelende Kaapse zwaluwen. Vanaf de camping kun je kiezen uit de gemakkelijke maar wat saaie Fish route of de 4WD route door het Game Reserve. Een overstroomde weg blijkt de minste uitdaging. Uitgesleten en hier en daar diep doorgroefde wegen zijn ons lot. Als beloning krijgen we vier Springbokken en een Kleine Klapekster.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak