Doorgaan naar hoofdcontent

Groot wild en een donderse hemel – Namibië 5 april 2011

Honderden springbokken trekken in een rechte lijn richting het Springbokplateau van het Hardap Game Reserve. Hartmann's zebra's, een statige kudu bok en een enkele struisvogel stofferen het bomige savannelandschap.
Even na zes uur hebben we de camper gereed voor een volgend safari avontuur. De wegen zijn absoluut niet te berijden voor een gewone auto maar met onze 4WD krabben we tegen elke stenige helling omhoog of duiken in droog gevallen greppels. Lastig is wel dat een Nissan Explorer redelijk hoog is zodat geregeld het kantel gevoel toeslaat. Ondanks de vele regen van de afgelopen periode zakt het water in deze zandige bodem snel weg. Wat overblijft is een groene boomsavanne en een enkele poeltje met kikkervisjes en libellen.
Hardap, Namibië in de regentijd
Reeds om half elf verschijnen de eerste donderkoppen aan een tot dan heldere ochtend hemel. Paddenstoelen en bloemkolen groeien in noodtempo uit tot een zwart zwerk dat ver boven de horion uittorent. Terug rijdend op 4WD snelheid (10 km / uur) weten we het donderse weer redelijk voor te blijven. De weergoden gunnen ons zelfs nog een middagpauze bij de Komatsas rivier, een korte stop bij het stuwmeer en als dessert pelikanen bij de meervalvisser. Vanaf de stuwdam zijn de pelikanen in de Fish rivier goed te zien maar ze blijven uiteraard ver in de diepte. Wat lager staat het kantoor van het Visserijbeheer met een terras wat gemaakt lijkt voor pelikanenfoto's. De beheerders hebben plaats gemaakt voor een kinderrijke familie. In ruil voor een foto van de pater familias (en een meerval in elke hand) mogen we zoveel pelikanen fotograferen als we maar willen.
Terug op de camping krijgen we een langdurig staartje van het noodweer. Een halve zandstorm, gedonder achter de coulissen en een avond lang gemiezer.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak