Doorgaan naar hoofdcontent

Verborgen leven – Namibië 17 april 2011

Swakopmund, excursie Living Desert
Onder een dikke nevellaag hullen de stuifduinen van de Namib zich in stilte. De verspreid staande broodmagere tamarisken en de nog kleinere “dollarbush” liggen afwachtend in het zand. Niets beweegt maar dat is slechts schijn. Onder het zand rusten nachtdieren en de dagactieve soorten wachten tot de zon de nevel oplost. Onze gids Chris Nel (Living Desert Adventures http://www.livingdesertnamibia.com/) neemt ons mee op een verkenningstocht langs dit verborgen leven. Lijnen in het zand worden sporen maar hoe hij in staat is begin en eind te onderscheiden blijft een raadsel. Onverwachts springt hij uit de jeep en begint als een hond te graven. En daar verschijnt de eerste beauty: Fitzsimmons Burrowing Skink.
Fitzsimmons Burrowing Skink, Swakopmund
 Een kleine hazelworm met een blauwachtig staartje. 's Nachts op zoek naar springstaarten en andere kleine inecten die in het “aanwaaisel” onder aan de duinen leven. Nu wreed verstoord in zijn ochtend slaap door ons internationale groepje.

Web-footed gecko, Swakopmund
De volgende van de “little five” is de bizar gekleurde Web-footed gecko.
Een roze lijfje, zwemvliezen voor support op het zand en vreemde spleetoogjes maken het tot een dwergje van een andere planeet. Zeker eleganter dan de Namaqua kameleon die als een logge dino zich schuddebuikend voortbeweegt. Bij aankomst zwart maar voor een Tok-tokkie (kever) en een sprinkhaan wil hij wel even blij en wit worden.
Namaqua kameleon, Swakopmund

Namibische woestijnadder, Swakopmund
Rustig voortrijdend wordt al snel de vierde gevonden: de kleine Namibische woestijnadder.
Als “side-winder” lijkt hij zich al springend door het zand te bewegen.

We maken ons vijftal vol met een bont gekleurde echte hagedis, de Shovel-snouted lizard.
Shovel-snouted lizard, Swakopmund
De schoffelneus is vooral handig bij het graven in het zand. Wij zijn echter geen gevaar en ons vriendje loopt rustig verder. Als extraatje nog een Dancing Widow, een prachtige, giftige witte spin die bij gevaar als een stuiterbal van een duintje af kan rollen.
Dancing Widow, Carparagyne flava, Swakopmund
Na deze opwindende vondsten, en nog veel spannender en vooral supersteile, duinafdalingen met onze jeep wordt het tijd voor een wat rustiger middag. Oostelijk van Swakopmund ligt een maanlandschap met kraters en kloven. Diep geërodeerd en ingesneden in de woestijn. Dit is het zuidelijkste gebied van de oeroude Welwitschia. De enige naaldboom van de woestijn maar niet hoger dan enkele tientallen centimeters. Helaas lukt het niet dit levende fossiel te vinden maar de route over en door de maan maakt dit gemis meer dan goed.

Reacties

  1. Beste Kees,
    Leuk om je blog te lezen. Wij zijn in 1997 met jou naar Griekenland (Klassiek Hellas) geweest. en Richarda naar Zuid Afrika in 2002.
    Wij gaan binnenkort naar Namibië en Botswana.
    Groet,
    Sjef Verpaalen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak