Doorgaan naar hoofdcontent

Zwarte schorpioen – Namibië 10 april 2011

Zwarte schorpioen, Duwisib, Namibië
Slechts één aards lampje verlicht de Afrikaanse nacht. Boven de doringboom niets dan een schitterende sterrenhemel. Krekelgeluiden en af en toe een enkele kreet verrijkt de nacht. In de verte klinkt hyena gehuil. En dan verschijnt plotseling een zwart monster. Scharen dreigend naar voren, de staartstekel klaar om elke aanval af te weren. Een zwarte schorpioen! Tijd voor een fotografische kennismaking is er nauwelijks. De zwarte schone heeft haast om haar duistere pad te vervolgen en trekt als een komeet door ons gezichtsveld.


Struisvogel, Maltahöhe, Namibië
Na een lange tocht hebben we Duwisib (zuidwest van Maltahöhe) bereikt. Meer dan 200 kilometer gravel weg en dat terwijl onze Explorer niet harder zou mogen dan 60 op dit soort wegen. Soms kan het iets sneller maar door de vele regen van de laatste tijd zijn er de nodige uitspoelingen. Vlak voor Duwisib krijgen we zelfs nog een zandbak van ruim honderd meter waar de 4WD in stand 4 gezet moet worden om de overkant te bereiken. Vaak denken we aan onze Belgische buren op de Fish River Camping die met een Kea 2WD camper én slechte banden Namibië proberen te doorkruisen. Zij hadden hier zeker hun Waterloo gevonden.

Duwisib, Namibië
Duwisib camping heeft niets wat een verwende toerist zoekt. Geen stroom, geen warm water, geen enkel gezelschap. De receptie zit ruim een kilometer verder in het meest bizarre gebouw van dit land. Een Duits kasteel gebouwd door een krijgshaftig man die er slechts enkele jaren van heeft mogen genieten. Daarna sneuvelde hij na slechts 14 dagen actieve dienst aan het front bij de Somme. Zijn nalatenschap is nu een monument, de erbij gelegen camping is duidelijk in staat van verval. Maar voor de rust zoekende natuurmens is het een ideale plek.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak