Doorgaan naar hoofdcontent

Bushbabies! – Namibië 27 april 2011

Lesser Bushbaby, Waterberg
De zon is al enige tijd achter de Waterberg verdwenen maar er is nog voldoende licht om de zebramangoesten te zien terugkomen van hun zwerftocht. De jongste dieren zijn nog steeds aan het spelen terwijl hun ouders wat laatste eetbare hapjes proberen op te sporen. En dan gebeurt het.

Lesser Bushbaby, Waterberg
Springende schimmen verschijnen. Zebramangoesten kunnen veel maar springen en klimmen door bomen en struiken hebben ze nog niet geleerd. Dichterbij gekomen krijgen de schimmen vorm en kleur. Grijs wollig, een lange grijptaart, korte pootjes en vooral enorme ogen. Lesser bushbabies of Kleine Spookaapjes! Alleen te zien als ze hun gezamenlijke slaapnest verlaten voor hun solitaire nachtelijke tochten. Een geweldige ervaring om deze halfaapjes te zien.

De meeste menselijke tochten vanuit Waterberg Plateau Camp volgen een vast patroon. Slingerend door het hellingbos en klauterend naar de plateaurand. Het uitzicht is bizar: een totaal platte vlakte met twee steenpuisten.

Waterberg, Namibia
De natuur doet zijn uiterste best om deze laatste uitsteeksels ook te laten verdwijnen. Overal is  zandsteen gebarsten en gespleten. Enorme brokken zijn naar beneden gerold en bieden wat twijfelachtig houvast op de tocht naar boven. Varens en een uitbundige vegetatie laten zien dat het hier buiten de regentijd om ook vochtig blijft. Af en toe klinkt het harde gepiep van Rockrunners.
Rockrunner, Waterberg
Deze 17 centimeter grote vogel komt alleen in Namibië voor en gedraagt zich meer als een struiksluiper dan een rotsspringer. Heel rustig blijven staan blijkt weer eens te werken. Een snavel, dan de gestreepte kop en tenslotte is ook de oranjebruine onderbuik te zien.
Waterberg met Aloë's

Waterberg, mestkever

Waterberg, Damara dikdik

Waterberg, jonge klipdas


Grijze tok, Waterberg

Rüppels papagaai, Waterberg

Op de meer geëxponeerde hellingen maken de vijgenbomen plaats voor hoog opgeschoten Aloë's. Helaas niet in bloei maar wel imponerend door hun meer dan manshoge stammen gekroond met een bladerkroon. De mooiste exemplaren zijn met een korte rondwandeling gemakkelijk te vinden. Teruglopend in de late namiddag is het genieten van spechten, toks en baardvogels in diverse bomen langs de weg.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak