Doorgaan naar hoofdcontent

Hemelgeiten en tapuiten rond de Onnerpolder


Grutto
 Zondagochtend in de Onnerpolder. Een boer passeert met zijn tractor en even vliegen de Gele Kwikstaarten op om snel weer neer te strijken. Boven de stad Groningen hangt een bijna inktzwarte regenlucht maar het vliegtuigbaken en het gemaal blinken nog in de zon. Twee vogelaars maken gebruik van het uitzichtpunt op het dak van het gemaal en kijken uit over de Westerbroekstermadepolder. Een grasmus krast, de tureluur jodelt en de grutto blijft zijn eigen naam maar herhalen. En dan, als uit het niets, schiet een gevederde pijl de lucht in. Snavel recht naar voren gericht op de snel naderende wolken. Een vreemd mekkerend geluid verspreidt zich over de omgeving. De hemelgeit in actie! Harm Jansen schrijft op de website van Avifauna Groningen (http://bit.ly/kwMNPd) dat de Watersnip, zoals elk vogelboek deze geit noemt, hiervoor zijn staartpennen gebruikt. Uitgespreid en in trilling gebracht laat meneer zo aan de omgeving weten dat hier zijn territorium ligt.

Tapuit
Grutto's en Tureluurs zijn in dit deel van de polder nog in een redelijk, maar helaas ook hier afnemend,  aantal broedparen aanwezig. Dat ze jongen hebben wordt wel duidelijk uit hun reacties op zwarte kraaien en een donkerblauwe fotograaf. Scheldend en duikend moet toch wel even gezegd worden dat ze bereid zijn om tot het uiterste te gaan.

Terugfietsend langs hetzelfde pad wordt ik verrast door een  paartje Tapuiten. In Nederland vroeger overal rond hei en duin te vinden maar nu een zeldzaamheid. Door graafwerkzaamheden voor de waterberging zijn op allerlei plaatsen in de polder open plekken ontstaan die voor Tapuiten bijzonder aantrekkelijk zijn. Maar ook een zandhoop of een brede zandweg is jachtterein voor zijn geliefde prooi: grotere insecten. Het zal een uitdaging worden voor het Groninger Landschap, als beheerder van dit gebied, om deze Tapuiten, maar ook Paapjes, Gele kwikstaarten en Veldleeuwerikken blijvend nest- en voedselgelegenheid in de Onnerpolder te bieden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak