Bijzondere behuizing in Haren

Klokjesdikpoot (Melitta haemorrhoidalis), Haren

Ons groene dorp Haren wordt ook wel het Bloemendaal van Noord-Nederland genoemd. Sjieke panden met enorme tuinen. Dat er ook anders gewoond wordt is bekend maar soms is de behuizing wel heel bijzonder. Slechts enkele weken per jaar beschikbaar als zomerwoning en je moet er vroeg bij zijn om een pand te bemachtigen. Samenwonen kan maar huisregel nummer één is dat vrouwen alleen op bezoek mogen komen. Mannen kunnen blijven slapen, soms wel met vier tegelijk. Als de huurperiode voorbij is blijft er slechts één oplossing over: een holwoning voor je kinderen! En dan  te bedenken dat ook in Haren verstening toegeslagen heeft waardoor het jaarlijkse aanbod steeds minder wordt.

De gemeenteraad van Haren heeft helaas geen weet van deze misstanden. Zij gaan alleen over tweebenige wezens en af en toe een boom. Dat Haren als groene parel ook andere inwoners heeft vinden ze vaak alleen maar lastig. Ecologisch beheer kost geld en natuureducatie lijkt soms een overblijfsel van de roemruchtige zestiger jaren uit de vorige eeuw.
Het gaat in deze blog over twee van de duizenden anderssoortige inwoners: de Klokjesdikpoot en de Grote Klokjesbij. De één groot en bruin, de ander veel kleiner en zwart. Nu ook in Haren het Grasklokje zeldzaam is geworden zijn ze vooral geïnteresseerd in het woningaanbod van het Perzikbladig Klokje. Ook nu nog veel aangeplant in particuliere Harense tuinreservaatjes. Mannetjes van beide soorten gebruiken de bloemen als exclusieve slaapplek om hun geliefde dames te ontmoeten. Groningse bijenkenner Anne-Jan Loonstra weet te melden dat de Klokjesdikpoot er lekker bij gaat liggen terwijl de Grote Klokjesbij zich stevig vast bijt in de stamper.

Grote klokjesbij (Chelostoma rapunculi), Haren

Vrouwtjes bezoeken de bloemen vooral om nectar en stuifmeel voor hun kroost te verzamelen. Hun leven is kort en het liefdesspel is niet meer dan een vluchtige ontmoeting. Slapen doen ze in of bij hun nestje in de grond. Als de klokjes uitgebloeid zijn is ook het leven van de volwassen Klokjesbijen voorbij. De nieuwe generatie moet zelf opgroeien en hopen dat volgend jaar niet nog een Harense tuin in een kattenbak is veranderd.