Doolhof in het Scharlakenbos

Scharlakenbos, Haren

Rechtlijnig aangelegd aan het begin van de vorige eeuw is het Scharlakenbos in Haren een oord om gedachteloos te dwalen. Omzichtig laverend om koeienflap en plas wordt uiteindelijk het westelijkste deel bereikt. Diep in de sloot groeit de zeldzame pilvaren, zwarte runderen grazen in het weiland en daarachter ligt de nieuwe begraafplaats. Een bank nodigt uit om na te denken over de zin van dit mooie leven. We eindigen allen aan de overkant van de sloot, zonder brug om terug te keren.

Geelbruine plaatjeshoutzwam, doolhof van plooien aan de onderzijde

Opgeschrikt door gesnurk van een nieuwsgierig kalf komt de passant weer terug in deze tijd. Waarheen nu? De bank reikt het antwoord aan: volg het doolhof en de ingang wordt teruggevonden. Kronkelend, links en rechts, het wordt een uitdaging. Als het pad gevonden is volgt een tweede aanwijzing. Nu in groen geëtst, wegen kruisen elkaar maar de uitgang is in zicht.

Klein Springzaadmineerder

Al deze bijzondere aanwijzingen worden door de verrassende natuur van het Scharlakenbos aangeboden. Een Geelbruine houtzwam heeft achterzijde en zijkanten van de bank inmiddels voorzien van tientallen centimeters brede elfenbanken. Onder de hoed het doolhof van plooien, niet bedoeld om de weg te wijzen maar om ruimte te bieden aan miljoenen sporen. De tweede kaart, ditmaal in groen en wit uitgevoerd is uitgegraven door een Klein Springzaadmineerder. Meerdere larfjes van dit mugje hebben tussen boven en onderkant van het blad geleefd.  Al etend ontstaan krabbels die nog onleesbaarder zijn dan het gekriebel van Guido Gazelle's Schrijvertje. Toen ze volgroeid waren hebben ze het blad verlaten en zijn in de bosbodem verpopt.

Het Scharlakenbos,een plaats waar je niet kunt verdwalen.