Doorgaan naar hoofdcontent

Groene kroonjuwelen van Haren, deel 3

Moeras en Bos Familie Weemhoff/van der Straaten
Even buiten het  dorp Haren, aan de Waterhuizerweg, staat aan de linkerkant een imponerend houten hek. Een beetje verweerd en passend bij de overkant waar de Harense wildernis begint. Er achter een bijna verstild laagveen landschap met een gemaaid graspad. En dan valt het oog op een geel bordje onder een overhangende Schietwilg. Dit is het "Moeras en Bos" van de familie Weemhoff / van der Straaten. Particuliere natuurbeheerders die hun groene huiskamer graag delen met bezoekers. Stap even over het laagliggende draad en je komt in een wereld waar je stil van wordt.
Groene Kikker

Letterlijk honderden groene kikkers springen links en rechts over het pad heen. Een beetje verbaasd over deze tweebenige fotograaf maar poseren willen ze wel. Overal is water. Langgerekte veensloten verbinden rechthoekige veenputten. Strakke oevers hullen zich in een mantel van bloeiend Leverkruid, Kattenstaart en Watermunt. Een paradijsje voor Kleine Vos, Klein Geaderd Witje, zweefvliegen en hommels. Laag in de vegetatie probeert ook het, niet algemene, Glidkruid, zijn blauwe bloempjes te tonen maar slaagt daar niet helemaal in. Manshoge Engelwortel staat op meer beschaduwde plaatsen.

Moeras en Bos
Het gebied laat zien wat de aangrenzende Oosterpolder van het Groninger Landschap kan worden. Een venster op het bloeiende laagveenlandschap van het Gorecht uit de negentiende eeuw. Uit een tijd toen er nog geen diepontwatering was, geen dijken voor waterberging en er ruimte was voor mens én natuur. De familie Weemhoff / van der Straaten laat zien dat met particulier natuurbeheer opmerkelijke resultaten te behalen zijn en delen dit ook graag met u.

Reacties

  1. Zie ook http://www.harendekrant.nl/lezenswaardige-blog-over-groene-schoonheid-haren/

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak