Moord in een Harense keuken

Vliegendoder met prooi

Daags na publicatie van Dorst in het Vliegenrijk waren we getuige van moord in een Harense keuken. Geen begin van een spannende detective, met altijd een goede afloop, maar een strijd op leven en dood. Uitgevochten op het witte aanrecht was eerst niet te onderscheiden wie aanvaller of slachtoffer waren. Ledematen probeerden grip te krijgen, lijven tolden om elkaar heen. Bijten, trappen, alles werd gebruikt om de afloop van het gevecht te beïnvloeden. Minuten leken uren maar uiteindelijk was de strijd snel beslecht. Twaalf poten en zes vleugels werden zichtbaar.

Het bleek aanschouwelijk onderwijs te zijn over het leven van de geel-zwart getekende Vliegendoder. Deze graafwesp vangt allerlei vliegensoorten, waaronder deze Huisvlieg maar ook Dazen en Strontvliegen. Niet als smakelijke diner maar als lunchpakket voor hun nakomelingen. Vers is ook bij Vliegendoders van groot belang, als de eitjes uitkomen moet het meegegeven voedsel niet beschimmeld of vergaan zijn. Daarom worden de gevangen vliegen met een beet in een zenuwknoop verlamd en als levend voer aangeboden aan het kroost. Keurig begraven in een holletje onder plaveisel of zomaar ergens in een steil wandje. De gangen kunnen soms wel 50 centimeter diep zijn en bevatten vier tot elf vliegen. Voldoende om de jongen te voeden en zich te laten verpoppen. In het volgend jaar zullen ze uitkomen om zelfstandig op jacht te gaan naar nieuwe vliegen.

Dambordvlieg

Jonge vliegendoders worden op hun beurt ook belaagd. Niet als volwassen insect maar als larf zijn ze voedsel voor Dambordvliegen. Eten en gegeten worden, moord in een Harense keuken maakt deel uit van de steeds doorgaande cyclus van voedingsstoffen in de natuur.