Doorgaan naar hoofdcontent

Oernatuur op de kwelder van Schiermonnikoog

Schiermonnikoog, kwelder
In de verte lokt het Willemsduin. Eens het laatste duin van Schiermonnikoog en eindpunt van de kwelder, nu voorbij gestreefd door stuivend zand en een wandelend eiland. Na de broedtijd is het nog steeds het verste punt voor een dagje Schier, nog verder betekent dat de laatste boot mogelijk niet meer gehaald wordt.

Schiermonnikoog, Willemsduin
Deze natte zomer laat goed zien dat de natuur van Schiermonnikoog zich niet in een harnas van paadjes laat persen. Regenwater heeft paden verbouwd tot nieuwe slenken. Waar eens vaste grond lag verschijnen verraderlijk diepe prielen en kreken. Riet en zeekraal staan naast elkaar om aan te geven dat het gevecht tussen zoet en zout water nog lang niet gestreden is. De mens als bezoeker is hier letterlijk gast in oernatuur. Een landschap getekend in eenvoudige kleuren en open tot aan de horizon. Iedereen is het er over eens dat het gebied van een ongekende schoonheid is. Tegelijk is het ook een weerbarstig gebied. We zijn zo verwend in deze aangeharkte maatschappij dat bij velen de moed in de schoenen zinkt als ze voor de uitdaging staan om zo het Willemsduin te bereiken.

Goudknopje
Landschap en vegetatie zijn echter uitstekende wegwijzers. Zeekraal en Riet moet gemeden worden maar pollen Zeerus of velden met het grijze Zeealsem zijn natuurlijke stapstenen. Paarse Zeeaster is wel te vertrouwen maar het gele, en exotische, Goudknopje niet. Brede slenken vormen onneembare barrières met een stinkende modderbodem. Volg echter de oever richting het duin en je komt bij een versmalling. Koers op de doorbraak van de Stuifdijk en volg het verlengde Waterstaatspad tot aan paal 13, vervolgens recht de duinen oversteken en het machtige Willemsduin ligt aan je voeten.

Teunisbloem

Op de laatste dag van de Nijmeegse Vierdaagse worden traditioneel gladiolen aangeboden. Het Schierse Willemsduin laat juist nu elke finalist genieten van geurende, gele Teunisbloemen. Samen met het onvergetelijke landschap, de geluiden van Kleine Mantelmeeuw en Graspieper en de geur van het zilte water biedt het een herinnering aan de oernatuur van een prachtig eiland.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Kraanvogels wereldwijd

 Nog even en dan klinkt het doordringende "Kruu, kruu" weer boven het oosten van Nederland. De Kraanvogels komen! Voor KNNV Drachten reden om er eens wat meer aandacht aan te geven. Niet alleen een bijna traditionele excursie naar de verzamelplaats van duizenden kranen op de velden rond het Duitse Diepholz maar ook een avond vol wetenswaardigheden over deze bijzondere vogels op 18 oktober 2012. Om deze presentatie voor te bereiden ben ik een weekend lang bezig geweest 12 van de 15 soorten kraanvogels te fotograferen. Helaas niet in hun eigen leefgebied, daarvoor zou een wereldreis langs het hart van Azië (8 soorten), Afrika (5 soorten), Australië, Europa en Noord-Amerika (elk 2 soorten) nodig geweest zijn. AquaZoo Fryslân (Leeuwarden) en het Vogelpark Walsrode(60 kilometer zuid van Bremen) boden echter de mogelijkheid om een portrettengalerij te maken van vogels die onder zo natuurlijk mogelijke omstandigheden gehouden worden. Jufferkraanvogel Europese kraaan

Rupsen, verborgen of gewapend

Psi-vlinder, Berkenheuvel September is de tijd dat veel rupsen zich opmaken voor de lange winter. Stevig dooreten, vervellen en dan verpoppen om zo roerloos te wachten op het nieuwe jaar. Sommigen leven zeer opvallend, anderen kiezen voor een strategie waar verstoppertje spelen het belangrijkste in het leven is. Drietand, Vennenbroek Opvallen betekent andere manieren gebruiken om vooral snaveltjes te weerhouden toe te happen. Kleuren die op wespen lijken helpen maar ook haarborstels zijn handig. De Drietand en de Psi-vlinder bijvoorbeeld. Als vlinder zijn het nauwelijks te onderscheiden grijs en zwart gekleurde uilvlinders. Maar als rups kiezen ze elk voor hun eigen, opvallende, uitdossing. Geel domineert bij de Psi-vlinder, oranje bij de Drietand. De laatste kiest ook voor verwarring door voor- en achterkant dezelfde kleur te geven. En allebei doen ze het met haren. Een zwarte, hoog uitstekende en wat slordig uitgevoerde kwast staat parmantig omhoog. Als een vogelsnavel z