Een kreet doorklieft de rust van het bos boven Arolla. Doordringend, hoog en scherp. Een tweede kreet, uit een andere richting. Gemurmeld gezang en een zacht miauw klinkt als antwoord. Niets vermoedende wandelaars, de blik op grotere hoogten gericht, kijken verschrikt op. Er lijkt eerst niets te zien. Onzichtbaar in het naaldengroen lijken de geluiden bijna uit het diepst van de boomstammen te komen. Dan volgt nog een kreet en vliegt een gespikkelde, zwaar gesnavelde vogel omhoog.
 |
| Arve (Alpenden), kegel door Notenkraker opengehakt |
Voor vier, met grote camera's gewapende, leden van de Vereniging voor Veldbiologie (KNNV) is dit het moment waarop ze hebben gewacht. Notenkrakers horen bij de arven- en lariksbossen van het Val d'Hèrens als geraniums bij een Zwitserse vensterbank. Het zijn de meest gespecialiseerde kraaien of gaaien van Europa. In tegenstelling tot hun familieleden zijn het geen alleseters maar juist uiterst kieskeurig. Met hun zware snavel hebben ze zich in dit gebied volledig toegelegd op de pijnboompitten van Arven (Alpendennen). Zonder energie te verspillen aan overbodig gehak weten ze de zaden uit deze bijzondere dennenappels te grijpen. Hun snavel is daarvoor uitgegroeid tot een bijzondere grijper. Eerst met de lange punten tussen de schubben en dan in één keer de begeerde pit te grijpen. Een deel van hun buit gaat direct naar binnen of wordt meegenomen voor de hongerige jongen. Voor de boom is het echter veel belangrijker dat het grootste deel meegesleept wordt naar allerlei bergplaatsen. Net als onze Gaaien hebben ze echter nogal een groot oog. Wikipedia meldt dat er per vogel 100.000 zaden verstopt worden en slechts een kwart daarvan uiteindelijk vermalen wordt in de spiermaag van de Notenkraker. Bijkomend voordeel voor de boom is dat er gemiddeld 12 zaden per bergplaats verstopt worden waarmee er een groot aantal plaatsen waar nieuwe Arves kunnen kiemen.
 |
| Notenkraker, Arolla |
Notenkrakers zijn rond Arolla algemeen maar voor het fotograferen van deze bijzondere vogels is geduld nodig. Ondanks hun grootte verdwijnen ze gemakkelijk tussen de naalden van de bomen. Om hun territorium te markeren is het echter nodig om geregeld boven in een boomtop te gaan schreeuwen of opvallend rond te vliegen. En dan is het een kwestie van volgen met de lens voor het mooiste plaatje.
Reacties
Een reactie posten