Doorgaan naar hoofdcontent

Blij de winter door

Grote Bonte Specht, Haren
IJspret voor jong en oud. De teleurstelling van het niet doorgaan van de Elfstedentocht lijkt alweer vergeten. Voor onze gevederde vrienden blijft het echter afzien. De meest noordelijke krant van Nederland krant meldt al dat een gemiddelde vogel in een vorstnacht al gauw 10% van zijn gewicht verliest. Lijnen of kuren is niet meer nodig en elke ochtend is het als een speer naar de voedertafel. Ben je te laat en schuif je achteraan in de rij? Geen probleem, naast schaatsen is in de winter vogeltjes voeren een nationale sport geworden.



Voor de Grote Bonte Specht is dit een uitkomst. Geen getimmer op rot hout op zoek naar een bevroren rups of kever maar gewoon aanschuiven aan pindasliert of moderne combi-zak. Pinda's, pitten en vetbollen in één net. Als je goed kijkt zie je meneer specht er blij van worden. Elke hap is een ongekende brok calorieën. Een nachtje, of zelfs een week afzien in de bittere kou heeft hij er graag voor over. Mevrouw, met haar zwarte pet wat minder vrolijk getooid, is wat schuwer maar komt vanzelf wel als ze vanavond het grote nieuws hoort.

Helemaal blij zijn de Toendrarietganzen. Door één van mijn favoriete bloggers (Natuurkieker) zijn ze vorige maand al uitgebreid voorgesteld. Prachtige foto's van Russisch sprekende gasten, tijdelijk hier maar volop genietend van dit weer. De lucht is helder, het uitzicht fantastisch, geen vos te bekennen en overal eiwitrijk gras. In de Brunstinger Maden, noordelijk van de fraaie jeneverbesbossen van Lheebroek, zijn er duizenden neergestreken. Samen met kleine groepjes Kolganzen lijkt het op een luidruchtige studentensoos. Voortdurend babbelend, het laatste nieuws besprekend of misschien plannen maken voor komende zomer?
Toendrarietganzen en Kolganzen, Brunstingermade

Vanaf de jaren vijftig is het al bekend dat een strenge winter veel Rietganzen brengt. Nooit zoveel als voor de oorlog toen ze de meest algemene gans in winters Nederland waren maar elk jaar komen er meer. Vandaag wordt echter duidelijk dat velen niet over één nacht ijs gaan. Tussen een grote groep loopt een fraai versierd exemplaar. Een beetje verlegen, vaak wegduikend maar dan fier overeind met een gele halsband. Dit is "U95", geringd in Nederland maar inmiddels gespot langs zijn route van Rusland naar Nederland. Af en toe rustend, grazen en dan weer doorvliegen naar het Nederlandse winterparadijs.

Blij de winter door geldt zeker niet voor alle dieren. Daarom is het maar goed dat we in Nederland in ieder geval een aantal soorten met een appel, een kruimel of een pit blij kunnen maken.

Reacties

  1. Een mooi verhaal, Kees, over de vogels en hun voedsel. Leuk al die ganzen en en grote bonte specht in je tuin is natuurlijk altijd genieten!
    Groeten, Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een grote groep ganzen. Onvoorstelbaar die afstand die ze afleggen. Leuk om een specht op bezoek te krijgen. Bij ons kwam er ook steeds eentje, maar ik heb hem (inderdaad alleen het mannetje) niet meer gezien. Misschien kan hij het op een ander adres ook krijgen.
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goed dat je in deze blog verteld dat vogels zoveel gewicht verliezen als het koud is
    Ze eten alsof hun leven er vanaf hangt, geldt voor vogeltjes in de winter echt letterlijk.
    En ja Ganzen, daar kan ik de lol niet vanaf krijgen om daar bij te staan en ze te horen en te zien. En ik begrijp dat jij daar net zo van genoten hebt. Ik met zeggen dat ik volgens mij nog nooit zoveel gezien heb als dit jaar. Leuk dat je mij even noemt in deze blog.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tja, de vogels hebben het zwaar met dit winterweer, zij zullen wel blij zijn dat de dooi inzet, van mij had het nog even lekker mogen winteren.
    Gaaf die specht in eigen tuin, en de ganzen mag ik ook graag zien.
    groet
    Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Voor de vogels is het goed dat het gaat dooien, want ze hebben het behoorlijk zwaar.
    Als er in de binnenstad al zaagbekeenden en grote zilverreigers komen, dan is er echt voedselschaarste. Mooie grote bonte specht aan het pindanetje.
    Fijn dat er veel mensen zijn die dit soort lekkernijen ophangen of neerzetten voor de vogeltjes.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak