Doorgaan naar hoofdcontent

De zilte rand van de Graanrepubliek

Groninger rijkdom, oostelijk van Nieuwwolda
Strakke lijnen tot aan de horizon, zwarte vlakken van tientallen hectares afgewisseld met door vorst geel gekleurde graslanden. Dijken als stille getuigen van een vroegere strijd tegen het water. Doorsneden door coupures waar ook nu nog de afsluitbalken in geschoven kunnen worden als de waterwolf eens terug zou komen. Maar zonder dit water was de Graanrepubliek nooit ontstaan. Dit is het rijke Oldambt, geworteld en gevoed door zeeklei. De zilte rand van het gebied wordt gevormd door de Reiderwolderpolder en de Carel Coenraadpolder. Wegen doodlopend op de laatste dijk en daarna een rafelig gebied met strekdammen en kwelders. Een enkele boerderij, voren in het land en verdwaalde toeristen zijn de enige tekenen van menselijk leven. Nog geen halve eeuw geleden was dit wel anders. Een bord bij een bosje met essen en esdoorns vertelt het dramatische verhaal van 350 mensen uit Ambon die hier, ver van klapper en kampong, een nieuw bestaan moesten opbouwen. Tochtige barakken, een kerkje en een schooltje kregen ze als dank voor bewezen diensten. Wat rest is een kille kaart, de verhalen over een terugkeer naar het tropisch paradijs zijn verwaaid in de nooit aflatende wind.

Ambonezenbosje, Reiderwolderpolder

















Brandganzen trekken keffend langs de waterlijn. Een eerste veldleeuwerik probeert zijn nieuwste lied. Op het hek bij Nieuw Statenzijl hangt een laatste herinnering aan een winterse springvloed. In het achter de dijk liggende land zijn de hazen heer en meester. Soms alleen zichtbaar als een grijze rug, soms in paren en vooral druk met imponerend gedrag.

Nieuw Statenzijl

Haas, Reiderwolderpolder

Voor wie het wil zien is de zilte rand van het Oldambt is echter ook in de late winter bijzonder kleurig. Op harde basalt of baksteen hebben mossen en korstmossen fijne lijnen getrokken. Van zwart tot oogverblindend geel, van lichtgroen tot bruin. Vanaf een hoogte van ruim 190 centimeter zijn het vlekken, dichterbij gekomen blijken het kunstwerkjes met lobjes, schijfjes of afgemaakt met een poederlaagje.

Bioloog heeft geen aandacht voor het uitzicht maar alleen voor de kleurige rand van het Oldambt

Plat dambordje (Aspicilia calcarea, een korstmos op beton)

Kastanjebruine schotelkorst (Lecanora campestris, een korstmos op basalt, Nieuw Statenzijl)

Kleine citroenkorst (Caloplaca lithophila, op beton, Reiderwolderpolder)


Gewone haarmuts (Orthotrichum affine, op basalt, Nieuw Statenzijl)
De Graanrepubliek van Frank Westerman vertelt het verhaal over dit gebied. Gemaakt door de zee, gevormd door de mens met ongekende rijkdom en armoede direct naast elkaar. De randen zijn echter van en voor de natuur gebleven.


Reacties

  1. Prachtige minilandschapjes, al die kleine mosjes, wat knap dat je ze van elkaar kunt onderscheiden.
    Prachtplaat van de haas!
    Groet
    Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als je naar boven kijkt kan je bij het Abonnezenbosje ook af en toe de zeearend zien. Magnifiek en een andere dimensie van de natuur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Erg mooi omschreven met prachtige foto's!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een boeiend verhaal van een prachtige streek in Nederland.
    Leuk ook te merken dat een ieder met zijn eigen interesses
    dit gebied bezoekt.
    Kortsmossen is toch wel een vak apart en fijn dat jij daar
    regelmatig aandacht aanbesteedt en er prachtige foto's van toont.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Erg interessante informatie over het Oldambt. Ook de foto's van de mossen vind ik heel mooi. Mossen vormen zo'n boeiend stukje natuur op minischaal. Ik leer eigenlijk nog maar nét om ook daar beter naar te kijken.
    Ik ben deze blog sinds kort aan het lezen en heb me onder de volgers geschaard.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi zeg die mosjes, als je goed kijkt naar de kleine dingetjes zoals mos, zie je daar ook zoveel schoonheid in. De foto van de haas vind ik geweldig, die zat dichtbij.
    Ik hoop ze binnenkort een keertje boxend aan te treffen in de polder.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Kees,
    Altijd mooi bij 'Olle Tjaort'. Binnenkort ook maar weer eens naar de 'Kiekkaste'
    En dan die korstmosjes, mooi om te fotograferen, maar om ze op naam te brengen....
    Iets voor een cursus lijkt me.
    Groet, Ubel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Goed de sfeer omschreven van dit laatste randje Nederland, ik voel de zilte kou en heb te doen met de Ambonezen van toen.
    Mooie foto's van haas en korstmossen. Als leek kunje je er alleen maar over verwonderen ( ook al niet niks), maar jij kunt ze zelfs benoemen. Leuk om ze zo " te ontmoeten ".
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak