Doorgaan naar hoofdcontent

Blauw, de kleur van de liefde?

Heikikkers, Siepelveen, Zeegse
Ruim honderd jaar geleden sprak een Victoriaanse heer in kleuren. Zijn pochet, het zakdoekje in zijn borstzakje, werd zorgvuldig gekozen. Waar woorden tekort schoten of niet gebruikt konden worden was een blik op dit ornament voldoende om zijn bedoelingen te begrijpen.

De heren Heikikkers in het Siepelveen bij Zeegse hebben op deze warme voorjaarsdag massaal voor blauw gekozen. Geen pochet maar geheel gehuld in leisteenkleurig grijsblauw. De zwarte ogen met goud omzoomd kijken starend over het water. Zodra een bruine dame achter een graspriet tevoorschijn komt begint het water te bruisen. Als op een magneet gericht schieten bronstige mannen door het water. Van opwinding opspringend en voortdurend "klokkend" om haar aandacht op zijn geweldige lijf te richten. De zwoele voorjaarslucht wordt vol van deze bijzondere geluiden, wat vochtig maar overal goed hoorbaar. Is het doel bereikt en alle concurrenten verslagen dan krijgt hij de hoofdprijs. Terwijl zij honderden eitjes uit haar afgebeulde lijf perst mag hij de toekomst van haar nageslacht verzekeren. Zijn genen worden doorgegeven, zijn zonen zullen volgend jaar misschien nog blauwer zijn.
Heikikker, man

Heikikker, rustig "kwakend"

Heikikker, als een krokodil over het water turend

Heikikker, dame

Heikikker, een kille ontmoeting

Heikikker op de uitkijk

Heikikker, de nieuwe generatie
Ondertussen blijkt dat het ook anders kan. Stil, wat loom uitgestrekt glijdt een Pad in beeld. Bruin, wrattig als altijd. Geen geklok als geluid maar een laag gebrom blijkt ook goed te werken. Dame Pad geniet er van en wordt als beloning stevig omhelsd.
Pad

Pad in amplexus, man en vrouw
Heikikkers, bruine kikkers en padden, met dit mooie weer is het genieten voor mens en natuur.

Reacties

  1. Hoi Kees
    wat een mooie serie van die kikkers.
    groetjes Herman,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Kees,
    Ik ben al een paar keer op pad geweest, maar het is me nog niet gelukt met de heikikker. Eigenlijk dacht ik dat ik al te laat was, maar misschien morgen toch nog maar een poging wagen. Het is echt wel de moeite waard zie ik hier . De padden heb je ook goed "gevangen".
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Om de liefde te bedrijven eerst flink blauw zijn, het klinkt allemaal als een redelijke tegenstelling me dunkt. Haha. Maar het fotowerk is ronduit erg fraai geworden, zonder meer....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gaaf die blauwe kikkers, ik heb ze nog nooit gezien!
    Groeten, Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ze blijven boeien die heikikkers. En weg is weg. Met een beetje pech moet je weer een jaar wachten op de volgende korte periode. Leuke paddenomhelzing trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak