Doorgaan naar hoofdcontent

Jong leven in etages

Vingerhelmbloem
Groot voordeel van een bedrijf aan huis is dat je geen vaste werktijden hebt. En juist in deze tijd is het ook wel erg verleidelijk er even uit te gaan. Vanmiddag was ik te gast in de grootste kraamkliniek van Groningen: het Sterrenbos. Zoet gevooisd vogelzang was nauwelijks meer te horen boven het geraas van de ringweg maar het bos stond bol van blijde verwachting of zelfs pril leven. Een levend tapijt met vooral veel roze was als vanzelf over de vloer uitgerold. Holwortel en Vingerhelmbloem strijden er om de aandacht van Aardhommels en Zandbijen. Wie bezocht wordt weet zeker dat er nageslacht gaat komen. Tussen het frisse groen zijn ook enkele blauwe stipjes aangebracht. Klimopereprijs, een miniatuurtje, dik ingepakt in lange haren voor de frisse nachten.

Holwortel

Klimopereprijs
Op de eerste verdieping waren de luxe aanleunwoningen allemaal bezet. Vrouwtjes koolmezen zitten er inmiddels op de eerste eieren terwijl de mannetjes vol verwachting naar binnen kijken. Roodborst en Winterkoning staan op springen om ook hun, in kalk opgesloten nakomelingen, aan het bos toe te vertrouwen. Voor hun echter geen kant en klare kamer, zij moeten hun eigen beddengoed meenemen voor een openlucht bevalling.

Koolmees
De tweede verdieping bevindt zich op ruim tien meter boven de bosbodem. Een vreemd gezelschap heeft hier intrek genomen. De Holenduiven waren er het eerst, zij hadden de eerste keus en hebben zich de mooiste kamertjes toe geëigend. Met uitzicht op het aards gewoel of zelfs op de gevangenis van het mensenvolk. Groene Specht en Grote Bonte Specht hebben het wat gemakkelijker, als de herberg vol is maken ze zelf wel een huis voor hun kinderen. Ze hebben duidelijk geen haast, er wordt wat gedold tussen de takken. Achter elkaar aan vliegen, dan even zitten en je verstoppen totdat de ander bijna over je heen loopt. Voor een fotograaf nauwelijks bij te houden. Ondertussen vliegen er wat Zwarte Kraaien rond die zich met hun eigen duistere zaken bezig houden. Af en toe even kijkend in een hol, op zoek naar een vers eitje?

Holenduif

Groene Specht
De zolder van deze kraamkliniek is voor de grootste en zwaarste jongens. Hier wonen de Blauwe Reigers. Inmiddels zijn ze al weken bezig om hun verblijf verder te versterken. Er wordt vooral gebroed maar mogelijk zijn op enkele nesten de eerste jongen al geboren.

Blauwe Reiger, op nest

Blauwe reiger, fouragerend
Jong leven in etages, dit is voorjaar op z'n Gronings.

Reacties

  1. Ja, ja Kees, allemaal lentekriebels. Gelijk heb je, als het weer goed is, moet je er gewoon even op uit!
    Groet, Ubel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hai Kees,

    Fraai blog!
    De groene specht staat er lekker op.
    Blijft een lastige rakker om te fotograferen.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Kees wat een mooie gevarieerde lenteblog en inderdaad op iedere etage
    speelt zich wel iets interessants af.
    Het is eigenlijk niet eens allemaal bij te benen en daarom leuk om bij
    anderen op de blog mee te kijken.
    Klimopereprijs is voor mij een nieuwe soort, dus weer wat geleerd.
    En die prachtige Groene Specht maak je me wel wat jaloers mee, wat geweldig
    om die te zien en ook nog vast te kunnen leggen.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een prachtige serie en heel mooi beschreven weer, Kees, je zou er bijna naar Groningen reizen om het zelf te zien!
    Groeten, Marion

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak