Doorgaan naar hoofdcontent

Drentse insecten

Gewone Pantserjuffer, Taarlo
Juni is insectenmaand, ook in het oude Drentse landschap. Tienduizenden soorten fladderaars, kruipers, zuigers en bestuivers vieren bruiloft, geboorte en staan stil bij de dood. Graag nodig ik mijn lezers uit eens mee te lopen op een excursie, beginnend op het Zuid-Hijkerveld (aan het Oranjekanaal) en eindigend aan de oevers van het grote ven bij Taarlo. KNNV Groningen heeft deze tocht gelopen met libellenexpert René Manger (Libellenwerkgroep Drenthe).

Zuid-Hijkerveld

Pluimvoetbij, Zuid-Hijkerveld

Groentje, Zuid-Hijkerveld

Roodrandbeer, mannetje, Zuid-Hijkerveld

Roodrandbeer, vrouwtje, Zuid-Hijkerveld

Het Zuid-Hijkerveld is een laatste snipper woeste grond, gespaard uit de gulzige bekken van graafmachines en stalen spades tijdens de grote ontginningsactiviteiten. Langs de randen een gele slinger van Biggenkruid, druk bezocht door Pluimvoetbijen. Op de heide begroet een Groentje ons. Enkele Platbuiken en Viervlekken schieten met straalaandrijving over de heide. Voor de heren Roodrandbeer betekent dit voortdurend uitkijken bij hun dans van struik naar struik. Op zoek naar de mooiste dame die zo wijs is om rustig te blijven wachten op haar prins.

Heidewortelboorder, bijna versleten en oud, Zuid-Hijkerveld

Vossenkeutel met mestkeverschildjes, Zuid-Hijkerveld

Laag bij de gronds wacht de dood. Een stokoude Heidewortelboorder, bijna ontdaan van al zijn schubben en slechts met een klein plukje resterende borstharen, rust even uit op een passerende vinger. Voor tientallen mestkevers is het al te laat. Zij stonden op het menu van een passerende vos. Wat rest zijn hun staalblauwe dekschilden. Gemengd met wat muizenhaar achteloos achtergelaten op een schapenpaadje.

Taarlo, pingoruïne

Koraaljuffer, Taarlo
Twintig kilometer noordelijker ligt één van de grootste pingo ruïnes uit de laatste ijstijd. In de jaren zestig bijna dicht gegroeid maar nu in volle glorie weer hersteld. Bijna onvoorstelbaar hoe groot dat brok ijs geweest moet zijn wat eens onder deze toendra gelegen heeft. Tussen de struiken is het een bont gewemel van tientallen juffers. Variabele en Azuurwaterjuffer wonen hier vreedzaam samen, ideaal om de verschillen tussen de blauw getinte mannetjes eens goed te bekijken. Een laatste Vuurjuffer herinnert aan het afgelopen voorjaar. Zijn harde steenrode kleur wordt overgenomen door de meer subtiel rode Koraaljuffers. Kleiner, fijner met zelfs de zes pootjes in rood uitgevoerd.

Sluipvlieg Dexia rustica

Groene wapenvlieg

Beschut tegen de straffe zomerwind zitten allerlei vliegensoorten op de bramenstruiken te genieten van wat zonnestraaltjes. Een klein vliegje wordt door blogger Ubel Medema herkent als de Groene wapenvlieg, Oplodontha viridula. Bijna lichtgevend groen op het achterlijf en een metaalkleurig borststuk maken deze soort onmiskenbaar. Even verder zit de sluipvlieg Dexia rustica. Opgegroeid met Meikeverlarven als stevige kost.

Drentse insecten, overal te vinden en elke keer weer verrassend.



Reacties

  1. Hoi Kees
    mooie serie geworden en wat een soorten vlinders.
    groetjes Herman,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijne excursie. Wat een aparte soorten vlinders, vliegen en juffers heb je gezien.
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een soorten, het groentje heb ik nog nooit gezien, net zoals die mooie juffer, de koraaljuffer. Nog bedankt voor je tips op mijn blog, weer wat geleerd over bloemen en beessies. Groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Kees,

    hier nog meer nachtvlinders en andere beestjes. Mooie juffers en ook nog een paar vliegen in varia. Vooral dat groentje vind ik geweldig. Wat een mooi vlindertje.

    groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hai Kees,

    Wat een prachtige blogjes maak jij toch met zoveel interessante informatie en begeleidende foto's.
    Prachtige serie foto's weer.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Moi Kees,
    ik kwam toevallig op deze website en zie dat de determinatie van de zgn. Purperbeer niet juist is; moet zijn mannetje en vrouwtje roodbandbeer - Diacrisia sannio.
    groet,
    Harm Alberts

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Harm, grote dank. ook ik ken het beestje als Diacrisia sannio maar had er door eigen slordigheid de verkeerde Nederlandse naam voor gebruikt. Rhyparia pupurata, de "echte purperbeer" was natuurlijk wel spectaculair geweest. De fout is direct verbeterd.

      Verwijderen
  7. Oh heten die wapenvliegen ik zie je hier ook Kees van die laag op de poten staande vliegen. Je hebt er weer veel bij die ik nooit hier mag vinden en dus extra leuk om te kijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een fraai Drents blogje Kees en dat je op voor mij bekend terrein dan zoveel
    onbekende diertjes weet op te sporen is dan weer zo leuk.
    Zo kende ik man Roodrandbeer wel, maar het vrouwtje nog nooit gezien en de Heidewortelboorder, was mij ook onbekend even als de beide vliegen.
    Een leerzaam blogje weer met interessante informatie en mooie foto's.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Leuk zo'n virtuele wandeling, en mooie foto's natuurlijk

    Met vriendelijke groet

    Robert

    robert-1968.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak