Doorgaan naar hoofdcontent

Schanfigg: kreukelzone tussen twee continenten

Joch, kreukelzone boven het Schanfigg

Natuurgeweld kan ons overweldigen maar als het zich uitstrekt over miljoenen jaren ervaren we het als een gegeven. Met dit blogbericht neem ik u graag eens mee naar een plek in Europa waar twee continenten in een bijna permanente worsteling verstrikt zijn: Schanfigg, het dal van de Plessur tussen Chur en Arosa in Graubünden (Zwitserland).

Kreukelzone tussen twee continenten

Vanuit het Nederlandse Wandelhotel Gürgaletsch, oostelijk van Chur, is het nauwelijks zichtbaar maar juist daar ligt de bijna 20 kilometer brede kreukelzone tussen Europa en Afrika. Het maaiveld lijkt keurig geboetseerd door een lang verdwenen gletsjer. Daaronder is echter te zien wat de voortdurende druk van twee reusachtige Sumo worstelaars veroorzaakt heeft. Verfrommeld, in elkaar gedrukt of over elkaar heen geschoven liggen hier aardlagen die 160 miljoen jaar geleden nog een gladde oceaanbodem vormden.

Uitzicht vanaf het Joch richting het westen over Chur en richting Calanda, het oude Europa

Uitzicht vanaf het Joch naar het oosten, richting een stuk van de Afrikaanse aardplaat

Voor het mooiste zicht op de "Battle of the Continents" neem ik u mee naar de Joch alp. Vanaf 2020 meter hoogte kijk je uit op Europa in het westen en een van Afrika afgebroken plaat in het oosten.  Om je heen de kreukelzone met op zijn kant gezette rotsen. Schijnbaar verstild maar niet uitgevochten. Millimeter na millimeter rukt Afrika verder op. Deels wegduikend onder Europa, deels omhoogstuwend tot grote hoogte.
Over nog eens een miljoen jaar is de Middellandse Zee niet meer, zijn de Alpen honderden meters hoger geworden en ziet de aarde er totaal anders uit.

Stenen als stille getuigen van het aards geweld

Afrikaans dolomiet, eens een koraalrif

Teruglopend vanaf het Joch naar Tschiertschen herhaalt de geschiedenis zich. Overal op het pad liggen stukken steen die het niet overleefd hebben. Slachtoffers van enorme druk en omgevormd tot "Bundnerschieffer" (een soort schist) aan de Europese kant en dolomiet aan de Afrikaanse kant van de Tehtys Oceaan. Stukken van beide continenten liggen er achteloos tussen, weggerold of meegesleept door ijs, water en wind. Serpentijn uit het oude Europa en rood graniet uit Afrika.

Ga eens midden in deze kreukelzone staan en ervaar hoe het is om toeschouwer te zijn bij dit onbeschrijfelijke natuurgeweld. Elk jaar organiseren Wandelhotel Gürgaletsch en Natuurpresentaties themaweken Alpennatuur.

Reacties

  1. Buitengewoon interessant, deze geologische les. Daaruit blijkt dat de aardkorst, zoals het er nu uitziet, maar een momentopname is. Instructieve foto's!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Werkelijk prachtig.

    wat een uitzichten! En wat een
    mooie stenen en rotsen.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Kees Boele de allesweter, animator, verteller, charmeur. Je hebt ons veel geleerd en we hebben regelmatig in de "kreukels" gelegen (van het lachen dan).

    Hartelijke groet,
    Hotel Alpina

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak