Doorgaan naar hoofdcontent

Modderkruiper excursie

Grote Modderkruiper
Tevreden ligt Misgurnus in de dikke modderlaag van zijn overstromingspoel op landgoed De Horte bij Dalfsen. Zijn buik gevuld met overheerlijke zoetwatergarnaaltjes en muggenlarven. Maar dan is er onraad! Gevoelige bekdraden registreren dreunende voetstappen, watergolven woelen de modder op en het schepnet van RAVON medewerker Martijn slaat genadeloos toe. "Grote Modderkruiper!" schalt over het herfstige landschap.

Jacht op de Grote Modderkruiper door RAVON visecoloog Martijn
Grote Modderkruiper, de Horte

Op donderdag 25 oktober organiseerde RAVON, de vrijwilligersorganisatie voor onderzoek naar reptielen, amfibieën en vissen, een excursie op De Horte. Doel was de Grote Modderkruiper, een lastig te vinden en zeldzame soort vis die vooral leeft in stilstaand of langzaam stromend water. Soms zelfs in slootjes en poelen waar andere vissen hun vinnen niet in durven uitslaan kan deze bodembewoner nog wel iets van zijn gading vinden. Na uren zoeken, en een drijfnatte laars voor de fotograaf, lukt het! Twee kleine exemplaren en het 25 centimeter grote mannetje "Misgurnus", vernoemd naar zijn wetenschappelijke naam (Misgurnis fossilis).

Gevlekte Amerikaanse Rivierkreeft, De Horte

Jonge snoek, De Horte

Baars, De Horte 
Zeelt, De Horte

Maar de Horte biedt nog veel meer. Rond een vistrap in een mooi gerestaureerde beek begint het al met Gevlekte Amerikaanse Rivierkreeften met een opvallend rood puntje aan de top van hun scharen. Een jonge Snoek, een Baars en twee halfwas Zeelten  laten zich ook snel verschalken. De laatste soort blijkt ook in alle slootjes en beekjes ruim vertegenwoordigd als jonge visjes,

Blankvoorn, De Horte

Rietvoorn, De Horte
Pos, De Horte

Achter de vistrap worden Rietvoorn en Blankvoorn aangetroffen. Als volwassen vis duidelijk te onderscheiden dankzij de helderrode vinnen van de Blankvoorn maar als visbroed wordt het voor deze leek toch best lastig. De Blankvoorn heeft echter een eindstandig bekje (en niet bovenstandig) en de rug- en buikvin staan op gelijke hoogte terwijl die bij de Riet wat verschoven zijn ten opzichte van elkaar. Als derde soort komt een Pos ook even kijken. Een baarsachtig visje met een mooie rugvin en uitpuilende oogjes.

Landgoed De Horte
Landgoed de Horte, niet alleen een mooie parel van het Overijssels Landschap maar ook een bastion voor de bedreigde én beschermde Grote Modderkruiper.

Reacties

  1. Wat weer een interessante natuurblog Kees met niet alledaagse waarnemingen.
    Leuk dat er via de blog even meegekeken en gelezen kan worden. Vissen zijn een familie waar ik maar heel weinig van weet dus leuk om er in jouw blog een aantal goed te kunnen bekijken.
    De Modderkruiper is natuurlijk helemaal leuk, ik had hem op Twitter al voorbij zien komen. En ik begrijp nu dat het ook nog een hele onderneming was om hem te zien te krijgen.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een interessante vangsten tijdens die excursie onder leiding van RAVON. Mijn vrouw monitoort amfibieën en reptielen voor RAVON in het kroondomein. Zo ga ik ook wel eens mee met een excursie van hen, altijd weer interessant.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat een joekels zeg! leuk om zo eens te zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Kees,

    heel bijzonder deze Modderkruiper. Ik had er ook nog nooit van gehoord.
    Die rivierkreeft vind ik maar een engerdje hoor hihi..
    Nooit geweten dat we deze ook nog in onze watertjes hadden!
    Weer een heel leerzaam en informatief blog Kees.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Er zit genoeg, zo blijkt. Nog nooit gezien die modderkruiper. Heel mooi en bijzonder.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo Kees,

    Vorig jaar bij ons in de gemeente een reiger gefotografeert die een grote modderkruiper te pakken had.
    Aan de hand van deze foto zijn ze daar gaan scheppen, en voor het eerst in acht jaar in onze gemeente de grote modderkruiper aangetroffen.

    groet,
    Marcel van de Kerkhof

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak