Doorgaan naar hoofdcontent

Kirstenbosch, paradijsje bij de Tafelberg


Kirstenbosch, paradijsje aan de voet van de Tafelberg
Reis als natuurliefhebber naar de Kaap en alles blijkt anders te zijn. Bloemen worden bestoven door vogels, gras is onkruid uit een vreemd land en golfballen groeien aan de struiken. Maar er is hoop! Ga naar Kirstenbosch en koester je in een ongekend mooi paradijs van honderden hectares aan de voet van de Tafelberg. Alles wat onbekend en vreemd is heeft hier een naambordje of anders loopt er wel iemand rond die je verder de weg kan wijzen.

Kirstenbosch is een botanische tuin en een natuurreservaat tegelijkertijd maar ook een plaats om te relaxen. Gazons zijn er om te picknicken en het restaurant is een fameuze eetgelegenheid. En dan is er natuurlijk de boekwinkel. Nergens is een zo compleet assortiment met literatuur over Zuid-Afrikaanse natuur te vinden.

Proteacea, Leucospermum tottum

Proteacea, Mimetes cucullatus

Proteacae, Protea cynaroides (Koningsprotea)

Voor mij is Kirstenbosch toch vooral een plaats om mijn plantenkennis weer eens op te frissen. In november is het nog te doen om te beginnen met de eerste twintig heidesoorten. Vanaf januari wordt het echter hopeloos, dan bloeien er honderden soorten, elke bergtop in de Kaap heeft zijn eigen soorten. Misschien nog interessanter zijn de fraaie leden van de Protea familie. Eenzaam achter gebleven na het opbreken van het supercontinent Gondwana proberen ze er het beste van te maken. Even op bezoek bij hun familieleden zit er niet meer in, deze zijn met de aardschol Australië naar het verre oosten gezeild. Velen hebben de bijtjes afgezworen en zoeken hun heil bij honingzuigers en suikervogels. Knallend geel en rood moet duidelijk maken dat de honingpot goed gevuld is.

Restionaceae, Elegia capensis

De oude Kaap kende tot voor de komst van herdersvolken en blanke schapenboeren geen gras. Buitengewoon bijzonder als je bedenkt dat vanaf het begin van het Tertiair dit de meest succesvolle plantenfamilie ooit is geworden. In plaats van gras groeit er "dakriet" zoals deze planten in het Afrikaans genoemd worden. Deze Restionaceae lijken nog het meest op russen of zeggen maar zijn toch anders. Soms met enorme bladschubben, soms met een kale stengel en altijd tweehuizig.

Kaapse Oehoe

Kaapse Oehoe, jong

Gordelhagedis

Kaapse Francolijn

"Angulate Tortoise"
In Kirstenbosch leeft echter veel meer. Amerikaanse grijze eekhoorntjes zijn er verwilderd tot groot genoegen van de Afrikaanse Oehoe. Gordelhagedissen lijken glimlachtend te zonnen op de tientallen rotsblokken. Een "Angulate Tortoise" sjokt wat over het gras na een overvloedige maaltijd. En Kaapse Francolijnen scharrelen als inheemse kippen door de tuinen.

In de volgende levering van deze serie blogs over Zuid-Afrika volgen we de hellingen van de Tafelberg naar het uiterste zuiden: Cape Point.


Reacties

  1. Hai Kees,

    Tsjonge, dat ziet er prachtig uit.
    Hele fraaie opnamen van de bloemen.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O, jullie hebben je natuurhart wel opgehaald daar.
    Wat een onvoorstelbare weelde aan planten en dieren.
    Mooie blog weer met bijzondere planten en dieren.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Kees,

    dat ziet er gelikt uit zeg, en
    dan vooral de bloemen. Wat een prachtige zijn dat!
    ook een oehoe gezien dus en daar ben ik best een
    beetje jaloers op hihi.....
    Wast zal je genoten hebben zeg!

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hola Kees,bonito viaje a un bonito pais y tambien muy bonitas fotos,,un saludo.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak