Doorgaan naar hoofdcontent

Lauwersmeer in Kerststemming

Lauwersmeer, Kerstlicht

26 december, tweede Kerstdag. Het is inmiddels ver na tienen en Nederland lijkt uitgestorven. Een prachtig moment om in alle rust te gaan genieten van Nationaal Park Lauwersmeer in Kerststemming.

Duindoorn, bessen als Kerstballen

Kroosvaren, altijd groen als een miniatuur Kerstboom in de sloot

De Kersttijd in het Lauwersmeer begint al vroeg in de herfst. Stekelige duindoorns versieren zich met bijna oplichtende oranje balletjes. De enige echte Kerstboom komt er niet voor maar pak de camera met macrolens eens. Dan blijkt plotseling dat er overal miniatuur Kerstboompjes te vinden zijn. Heel voorzichtig zijn kopje optillend, blozend van de decemberwind maar vol van levenbrengend groen. Azolla, of in gewoon Nederlands Kroosvaren, is net als de Kerstboom geen geboren Nederlander. Vanuit Noord-Amerika kwam dit kleine plantje in onze streken terecht. In de zomer vaak verborgen tussen het kroos maar juist in de Kersttijd opvallend aanwezig.

Kolgans, vrolijke snaterende slierten

In het Kerstverhaal spelen op meerdere momenten engelen een grote rol. In het Lauwersmeer zijn het Kolganzen die als blij zingende engelen in lange rijen langs het blauwe zwerk trekken. Geen lofliederen worden er gezongen maar wel vertellen ze elkaar over het goede leven in dit Nationaal Park.

Goudplevier, een levende Kerstversiering op de zwarte klei rond het Lauwersmeer
Zeespaghetti (Himanthalia elongata), Kerstcadeau op de Waddendijk

Het :Lauwersmeer lijkt in de winter omgeven door een alles omsluitend kostuum van zwarte klei. Op deze Kerstdag blijkt dat deze rand zich versierd heeft met gouden strepen die zich golvend door het landschap bewegen. Goudplevieren zorgen voor een unieke overgang van de rijke zilte natuur naar het strakke Friese akkerlandschap. Aan de noordkant wordt de hardstenen zilte rand versierd met Zeespaghetti, een bijzondere Kerstcadeau uit Engeland of Frankrijk. Het is een meterslang bruinwier wat zich met een paddenstoelvormige basis aan rotskusten vastklemt.

Kerst is overal te vinden als je er maar oog voor hebt, ook in het Lauwermeer.

Reacties

  1. Ohh al die goudplevieren, wat mooi.
    Het ziet er daar ook al ontzettend nat uit, net als overal.
    Mooie foto van de kolganzen, en wat grappig, duindoorn, die verwachtte ik daar niet.

    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een prachtige kerstblog van het Lauwersmeer Kees!
    Leuk hoe je op je eigen bekende wijze de planten en dieren
    duidt in de sfeer van de Tweede Kerstdag.
    En voor mij ook weer leerzaam natuurlijk want er komen weer
    allerlei zaken voorbij die ik nog niet kende.
    Ik hoop Kroosvaren en Zeespagetti te onthouden.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bonitas fotos de este lugar tan especial Kees,un saludo

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Kees,

    weer een bijzonder mooi blog met een varia aan platen.
    De Goudplevieren zagen wij toevallig laatst ook en het zijn prachtige vogels.
    Dat zonlicht op de eerste foto vind ik ook bijzonder mooi.
    Wat ik nog nooit had gezien was Zeespaghetti!!
    Dit is echt nieuw voor me.
    Weer wat geleerd dus.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooi thema! zo bekijk je de natuur weer met heel andere ogen, prachtig.
    Fijne jaarwisseling en groet
    Loes

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak