Doorgaan naar hoofdcontent

Mantingerzand in winterjas


Mantingerzand, een doorkijkje
Een enorme witte winterjas ligt over het Mantingerzand. Niet onvriendelijk gesloten maar uitnodigend open staand. Kom binnen lijken de besneeuwde takken te willen zeggen, sta even stil en geniet van het uitzicht door de knoopsgaten.

Mantingerzand

Drenten kennen het Mantingerveld beter als het Mantingerzand. Vroeger een geïsoleerde enclave in een zee van mais en wintertarwe. Onderzoeksgebied van biologen die zich afvroegen hoe kleine loopkevers op dit eilandje konden overleven. Of zich het hoofd braken over de geheimzinnige voortplanting van de Jeneverbes. Alleen maar bejaarde bomen en geen jonge opslag. Het antwoord op al deze vragen is er nog nauwelijks maar wel mag het Mantingerzand weer adem halen. Plan Goudplevier van Natuurmonumenten bracht nieuw leven in dit gebied. Het Mantingerzand werd Mantingerveld en is inmiddels in oppervlak verdubbeld.

Jeneverbes, Mantingerzand

Pijpenstrootje

Ruig Haarmos, Mantingerzand

Gekroesde Fopzwam, Mantingerzand

Het Mantingerzand is trots op zijn Jeneverbessen. Statig groen in de winter en nu bijna grafisch zwart-wit in hartje winter. Maar er is veel meer te zien. Pijpenstrootje pollen tussen de bomen zijn wit uitgeslagen met rijp. Op randjes stuifzand staat bevroren Ruig Haarmos, de jonge steeltjes van de nieuwe sporenkapsels opvallend rood aanwezig. Daartussen een laatste Gekroesde Fopzwam, meestal al in december verdwenen maar nu verstild in een ijzige greep.

Aardapplgal, Mantingerzand

Langs de randen van het Mantingerzand geen Jeneverbessen maar Eiken. Kaal staan ze te wachten op een nieuw voorjaar. Aan de takken overal oude Aardappelgallen, een klein legioen vrouwelijke galwespjes is er  inmiddels uitgekropen. Op hun beurt hebben zij eitjes gelegd op dunne wortels van dezelfde boom. In maart komen deze uit en de eik kapselt de jonge larfjes in met een kleine galletje. Medio juni is het hun tijd om uit te zwermen in een vrolijke bruidsvlucht. Als de mannetjes hun plicht gedaan hebben steken de dames hun legboor in een knop en de nieuwe Aardappelgal wordt gevormd.

Mantingerzand en Mantingerveld, uitnodigend mooi.




Reacties

  1. Hoi Kees
    wat een mooie winter foto's zijn dit.
    mooie serie.
    groetjes Herman

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He bij jullie ligt er al sneeuw! Hier is het nog groen, maar wel koud. In beschaduwde stukjes zag ik gisteren wat ijs en rijp, maar het mag de naam winter nog niet echt hebben. De sneeuw is wel in aantocht, dus dat komt helemaal goed. Mooie foto's 1 en 2 van winters landschap. Ook de rijp staat er mooi op.
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Kees

      mooie foto's vooral foto 1 vindt ik mooi!
      Het verhal bij de plaatjes is ook goed.
      Ik ga er zeker nog een keer kijken.

      Groetjes Alje

      Verwijderen
  3. Hoi Kees,

    Mooi gebied Mantingerveld/zand! In de bossen van Mantingerveld heb ik vorig jaar nog leuke foto's gemaakt. Mantingerzand wil ik binnenkort ook nog bezoeken. Mooie serie heb je gemaakt en goede info erbij!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja als geboren en getogen Drentse ken ik uiteraard het Mantingerzand. In alle seizoen zeer de moeite waard en zoals je in je interessante blog laat zien ook heel mooi met een winters jasje.
    Prachtige foto's en weer boeiende informatie van een gebied waar ik hoognodig zelf ook
    maar eens een keer weer naar toe moet....
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ken het gebied niet maar heb er wel al verschillende keren over gehoord.
    Mooie besneeuwde vlakte en weinig groen. Hier alleen maar groen bij ons hihi.....
    Hoog tijd om ook eens die kant op te gaan.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hai Kees,

    Ha, wat staat die jeneverbes er prachtig op.
    Hele mooie opname ook van de fopzwam.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen

  7. Hallo Kees, leuk dat je een reactie bij mij achterliet.
    Nu was ik natuurlijk nieuwsgierig en kom hier ook even kijken.
    Prachtige serie heb je er van gemaakt, mooi het doorkijkje.
    De ijskristallen op de mosjes / gras zijn ook erg mooi om te zien.
    Groetjes Tinie

    @ ik voeg je ook aan mijn lijst toe;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hallo Kees,
    Een hele leuke blog waar cultuur en natuur word besproken. Je foto's maken het af. Kortom ik vind het erg interessant om je hier op blogger te gaan volgen.

    groetjes,
    Mark

    BeantwoordenVerwijderen
  9. prachtig daar. Wij zijn er ook eens geweest. mooie foto's

    Groeten,
    Jan

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hallo Kees,

    Hele mooie winterse impressie heb je van het Mantingerveld gemaakt. Ik ken het gebied, we waren er afgelopen jaar en ook volgende maand gaan we er weer naartoe. Er is een opname bij (nr. 2) die ik toen nagenoeg hetzelfde heb gemaakt, maar dan in zomertenue. De hoeveelheid jeneverbessen daar is indrukwekkend, jij hebt zo'n gigantisch wit wief mooi op de plaat gezet.

    Groeten,
    Ad

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Heel mooi , deze winterlandschappen, vooral de eerste twee foto's nodigen uit tot een wandeling. Ook de rijp heb je mooi vastgelegd, altijd een prachtig natuurverschijnsel.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak