Doorgaan naar hoofdcontent

Voor anker bij De Waterjuffers

Ochtendgloren over het Zuidlaardermeer

Winter in de Oostpolder bij Noordlaren. Een ijzige wind streelt de door konijnenvoetjes betreden sneeuw. Het eerste zonlicht geeft de nieuwe dag een rosse gloed. Kramsvogels vliegen tsjakkend over, winterkoninkjes tikken tegen het raam en meneer mus is bezig met nieuwbouw van zijn huis.

Voor anker bij "De Waterjuffers bij Vos"

Natuurhuisje "De Waterjuffers bij Vos" in winters licht

Drentsche diep, de Hunze bij het Zuidlaardermeer

We zijn gisteravond voor anker gegaan bij “De Waterjuffers bij Vos”. Zo maar een plekje in het altijd weer verrassende natuurgebied Oostpolder ten noorden van Noordlaren. Gelegen aan wat nu het Drentsche Diep genoemd wordt. Eens was dit de benedenloop van de Hunze,  ontstaan als een kilometers brede smeltwaterrivier  in de laatste ijstijden. Nu is het domein van palingvisser Mans Vos en geliefd rustpunt in het fietsrondje Zuidlaardermeer. In de zomermaanden wordt er gezweet op het voortbewegen van een fietspontje. Verbrande kilocalorieën kunnen vervolgens  in het restaurantje van De Waterjuffers weer aangevuld worden. 

Toegangspoort naar De Waterjuffers

Vuurzwam

Huismus, nu al druk met het komend voorjaar

Sinds Lilianne Oskamp neergestreken is aan de Osdijk kan er niet alleen gekozen worden voor het versterken van de inwendige mens. Verscholen tussen de wilgen vond zij een tochtig schuurtje wat eens als vakantiewoninkje gebouwd was. Voor de deur een stervende boom begroeid met hoeden van Gewone Vuurzwam. Van buiten is er niet veel veranderd maar achter de dubbele deur schuilt een knusse wereld. Hoewel onze eerste date al meer dan dertig jaar achter ons ligt worden ook wij gegrepen door de romantiek van dit unieke huisje. Er  is nog net geen knappend haardvuur maar met een glaasje Glühwein in de hand voelt het leven hier goed. Bladerend in het gastenboek lezen we over 10.000 ganzen die hier voorbij trekken, wandelingen die gemaakt zijn en het overheerlijke ontbijt wat elke ochtend uit het niets verschijnt.

Winters beeld langs de Osdijk

“De Waterjuffers bij Vos” is geen verborgen diamant in het  Zuidlaardermeergebied. Gewoon even kijken op de pagina's van Vakantiehuis (ook wel Natuurhuisje of Ferienhaus Natur Pur genoemd)  of haar eigen website en het wordt duidelijk dat elke rustzoeker en natuurgenieter hier welkom is. In de winter samen met tientallen vogels die het als houtige oase  kennen in de verder open polder. Met de komst van tientallen Grutto’s, Kieviten en Tureluurs wordt het voorjaar ingeluid. Dijken worden in de zomermaanden opgefleurd met een lint van Kattenstaart en Koninginnenkruid. Kol- en Rietganzen sluiten het jaar weer af. En “Waterjuffers”? Gewoon tussen april en september even op de steiger gaan zitten. Lantaarntje, Watersnuffel en Vuurjuffer zijn er algemeen.

Ook eens kennis maken met de natuur rond “De Waterjuffers bij Vos”?  Pak de fiets en geniet van een rondje Zuilaardermeer (fietspont alleen te gebruiken tussen april en september). Of ga eens mee met een natuurwandeling van de Stichting Groninger Landschap of Natuurpresentaties. Tip: Hemelvaartsdag 2013, dauwtrappen, vroege vogels kijken en genieten een Waterjuffer ontbijt. Opgave bij Natuurpresentaties.

Reacties

  1. wat een pracht gebied ik kan mij voorstellen dat je in extase raakt dat zou toch iedereen gebeuren.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat is goed vertoeven daar in die mooie omgeving.
    Je laat het door je foto's mooi zien Kees.
    Groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Kees
    mooie winter foto's vooral de eerste foto.
    groetjes Herman.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtige foto's en een mooi verhaal, je krijgt zo zin om er heen te gaan!
    groetjes Albertine

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi promotieblogje voor dit gebied Kees!

    Fijne zondag!
    Willy

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Kees, Ik werd even op het verkeerde been gezet door je titel. Waterjuffers in de winter? Je opent met een prachtige foto dit blog. Heel mooi het ochtendgloren in een sneeuwlandschap. Dit moois is nu voorbij, maar jij hebt het op fraai vastgelegd.
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik had net een opmerking van de hoofdredacteur Harener Weekblad gekregen over mijn "koppen". Voor mijn column Groen Haren moesten deze toch echt wat sterker. En dat heb ik meteen hier geprobeerd. Bij jouw werkt het goed.

      Verwijderen
  7. Hoi Kees,

    wat leuk dit. Ik heb eerst je foto's bekeken en je luchten zijn sowieso prachtig.
    Heel grappig die musjes op de dakrand hihi.....
    Daarna ook even de andere site bekeken en het gebied leek me inderdaad heel leuk om in het voorjaar eens te bezoeken.
    Heel fraai blog.

    groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooie foto's Kees, de luchten zijn prachtig.
    Mijn favoriete foto's zijn nummer 1 en 3.
    Ik zal je ook aan mijn bloglijst toevoegen.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Die eerste foto is het helemaal, wat een mooie plaat, daar kun je lekker bij wegdromen (mijmerend over die mooie winterperiode). Ook je laatste foto heeft die prachtige winter sfeer met de berijpte bomen.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hello, nice to meet you Kees! I look forward to discovering your wonderful blog :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak