Doorgaan naar hoofdcontent

Tweestromenland


Rolde, hunebedden
Zevenduizend jaar landschapsgeschiedenis, samengebald in een boek van pocket formaat. Dat is het tweestromenland ten noorden van Rolde. Tot 1973 was het een verhaal dat 7000 jaar geleden begon en waar geen eind aan leek te komen. Mens en natuur leefden er in harmonie, ruimte gevend aan traditionele boerenbedrijven, vakantievierders en zeldzame dieren en planten. Toen kwam echter de grote vooruitgang. Wat niet in de weg stond mocht blijven maar het landschap zou zich onderwerpen aan de moderne boer. Motorzagen maakten gillend een eind aan honderden jaren oude eiken, bulldozers dempten rivieren en sloopten houtwallen. Complete hoofdstukken van het Rolder landschapsboek werden uitgescheurd en verbrand. Ondanks een succesvolle tegenaanval van een ongekend groot volksleger blijven de open wonden en nauwelijks geheelde lidtekens tot op de dag van vandaag zichtbaar.

Balloo, hunebed

Rolde, gothische kerk in winterlicht

Volgens de Drentse encyclopedie werd de naam Rolde, geschreven als Rotlo (rood bos) voor het eerst vermeld in 1232. Toen was het een kleine boerennederzetting rond een romaanse kerk. Tweehonderd jaar later werd deze kerk vervangen door de huidige gothische kerk. In hoeverre deze mensen in directe lijn teruggingen tot de allereerste bewoners op de Rug van Rolde blijft gissen. Drie hunebedden, twee in Rolde en één ten noorden van Balloo, getuigen in stilte van een volk dat duizenden jaren langs zandruggen geleden naar het noorden trok. Dorpen werden gesticht, bos gerooid en eerste akkers aangelegd. Met twee hunebedden als begraafplaatsen op een steenworp afstand van het elkaar lijkt het bijna zeker dat de Rolder groep mogelijk uit tientallen families bestaan heeft.

Rolderdiep, niets rest meer van de oorspronkelijke rivier
Kleine zwanen, in formatie boven het Rolderdiep

Uitzicht over de es naar Loon en het Lonerdiep

Rolde ligt als een vooruitgeschoven post tussen twee rivieren. Aan de oostkant het Rolderdiep. Niets herinnert meer aan de kronkelende beek die in de zomer leek te slapen en 's winters zich herinnerde dat het eens een machtige gletsjerrivier geweest was. Naar het westen stuit de reiziger op het Lonerdiep en het Deurzerdiep. Landschapsherstel in de afgelopen decennia heeft dit gebied duidelijk goed gedaan. Het water heeft hier alle ruimte gekregen om te leven. Meanderend, in de winter van oever tot oever geheel gevuld, in de zomer rustig kabbelend terwijl blauwe beekjuffers naar hun spiegelbeeld kijken.

Ballooërveld

Kampsheide

Tegen het dorp ligt een zwarte schil landbouwgrond, daarboven begint de stille heide. Eens van levensbelang voor bemesting van de akkers. Plaggen werden gestoken, uitgelegd in de schapenstal en in het voorjaar met de mest door de zandgrond gemengd. De schapen zijn er nog als levende maaimachines, zij zorgen ervoor dat het Ballooërveld open blijft. Oostelijk van Balloo wordt de heide niet begraasd. Jeneverbessen hebben Kampsheide veranderd in een gevarieerd bos op stuifduinen en akkertjes uit de IJzertijd.

Schaapskudde Balloo, de eerste lammetjes van 2013

Tweestromenland Rolde, een prachtig decor voor een winterwandeling


Reacties

  1. Mooie presentatie van "ons Drenthe" Kees!

    Een fijne zondag nog!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Natuur is al lang geen natuur meer in Nederland. Alles is aangelegd en opnieuw ingedeeld. Maar gelukkig is de natuur ook veerkrachtig en als ze maar de tijd krijgt, komt het vaak (soms met wat hulp) nog wel goed. Kijk maar naar de kleine zwanen die je hier laat zien en de jonge lammetjes. Het allereerste begin van een nieuw voorjaar.
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooi stuk geschiedenis waar je toch helemaal geen weet van hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat weer een boeiend verhaal in woord en beeld.
    In dit geval van een mooi natuurgebied in Drenthe.
    Wat is er toch veel te zien en de leren over de natuur
    en fijn dat jij iedere keer van die mooie leerzame
    blogs maakt, dankjewel.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ja, en nu is het ook allemaal slechts een tijdopname! Maar wel een prachtig mooie!
    Hunnebedden, zeer wonderlijk dat er nog wat van over is, toch.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. What a wonderful story, with perfect pictures. We're lucky nature works to restore herself against our damage :)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Kees,

    werkelijk een heel interessant blog heb je hier.
    De geschiedenis die je verteld is niet alleen heel
    leerzaam maar ook nog mooi onderbouwd met een paar
    krachtige foto's.
    De moeite waard om eens een bezoek te brengen.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Prachtige foto's van het mooie stukje natuur waar je was Kees.
    Mooi ook je info erbij.
    Groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dag Kees,

    Wat een leuk verslag. Tja, als je in het westen woont en niet vaak in deze omgeving komt, dan is het zeker een uitnodiging om weer eens die richting uit te gaan.

    Allerbeste groeten uit Den Haag
    André en Muriel.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Bonito reportaje Kees, lo cierto es que la especie humana y el desarrollo se lleva muy mal con la naturaleza,es una pena,,un abrazo

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat laat je weer een mooie omgeving zien.
    Weer iets om op ons lijstje te zetten voor een weekendje of midweekje weg. Wat is Nederland toch mooi.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Prachtig Kees...

    Dank voor je info...

    Vr. groet, Annet

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Dit gebied ken ik goed, wij zaten ooit op `Tolhek` (camping)
    Dus ik heb dubbel genoten

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak