Doorgaan naar hoofdcontent

Appelbergen, klein maar fijn

Voorjaar 2013. De kalender zegt dat het 21 maart is maar het is stervenskoud op de heide van Appèlbergen , oostelijk van Glimmen. De snijdende wind noopt elke natuurgenieter om zich kruipend voort te bewegen. En dat blijkt verrassend mooi, laag bij de grond is zelfs nu ontzettend veel te zien.


Gewoon Haarmos, Appèlbergen

Met de voetjes in het venige water groeit een sparrenbos van Gewoon Haarmos. Tien centimeter hoog maar voor een plat weggedoken fotograaf lijkt het heel wat. De dikke, en van lamellen voorziene, blaadjes zorgen er voor dat de plantjes zuinig met het rijkelijk aanwezige water kunnen omgaan. Ideaal in dit klimaat waarin alles trager verloopt maar de wind wel alles uitdroogt.

Turflucifer, Cladonia incrassata; Appèlbergen

Bruin bekermos, Cladonia grayi; Appèlbergen

Hoger en droger staan Turflucifers te pronken voor wie het wil zien. Minuscule rode stipjes op een centimeter lange steeltjes. Op mensenhoogte vrijwel onzichtbaar en alleen kruipend te vinden. De grijze kleur verraad direct dat het hier gaat om korstmosjes. Geen plantjes maar een schimmel die een innig huwelijk gesloten heeft met een wiertje. In de rode kopjes (apotheciën) worden sporen gevormd. Direct ernaast staat Bruin Bekermos. Grof, groot en met bruine kopjes geheel anders dan Turflucifer maar wel behorende tot hetzelfde geslacht Cladonia.

Viertandmos, Tetraphis pellucida met broedbekers; Appèlbergen

Vierandmos, Tetraphis pellucida

Neptunusmos, Lepidozia reptans

Iets verder ligt een rottend stuk hout. Lichtgroene bakjes broedkorrels van Viertandmos wachten op regendruppels om aan hun reis naar een nieuwe groeiplaats te beginnen. Daartussen vlecht zich een dicht matje van donkergroene draadjes. Pas met loep en microscoop wordt het duidelijk dat het hier gaat om Neptunusmos en geen groenwier. Mooie, drietoppige blaadjes sieren ragfijne stengeltjes. Keurig tweerijig ingeplant en zonder nerf zoals elk leerboek over levermossen leert.

Een wereld gaat er voor je open als je nu eens niet vanaf normale ooghoogte rondkijkt.



Reacties

  1. Prachtige serie van de mosjes.
    Het standpunt is ook heel mooi laag bij de grond.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Kees
    mooie serie vooral dat bekertjes mos.
    groetjes Herman.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijke serie maar als ik op dit moment zulke opnames wilt maken heb ik toch wel twee lieve vrijwilligers nodig om mij weer op de been te helpen,

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tjonge wat is er toch veel te beleven in de natuur.
    Boeiende blog over deze mosjes met prachtige foto's en
    interessante informatie.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  5. prachtig toch, die structuren die je overal in de natuur dagdagelijks tegenkomt!
    Groetjes,

    Silvia

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak