Doorgaan naar hoofdcontent

Mantingerveld in maarts perspectief

Mantingerveld, nieuwe natuur in maarts perspectief
Na enkele voorjaarsdagen slaat de winter keihard terug. Ontdooide ijsregen hult het Mantingerveld in een grauwsluier. Zangvogels zwijgen, vroegeling en vogelmuur houden de bloemen gesloten. Maar laag bij de grond ontvouwt zich een ongekende show.

Ruig Haarmos, Mantingerveld

De maandelijkse excursie van Natuurpresentaties is te gast op het Mantingerveld. Plantjes van Ruig haarmos staan er als miniatuur denneboompjes op het glaciale stuifzand. Nog geen centimeter hoog maar met de vlag in top. Rood geverfde kapselsteeltjes en daarboven een kostbaar pakketje. Nu verpakt in een druppel maar over enkele weken helemaal uitgegroeid en klaar om de sporen de wijde wereld in te sturen. Velen zullen nooit een goed plekje vinden om te kiemen maar enkelen zullen nieuwe, nog niet gekoloniseerde stuifzandplekjes vinden. Dankzij het beheer van Natuurmonumenten mag op het Mantingerveld zand weer gewoon zand zijn. Zonder verstikkend dek van Pijpenstrootje en op een winderige dag stuivend zoals het altijd deed.

Rood Bekermos, Cladonia coccifera, Mantingerveld
Bruin Bekertjesmos, Cladonia greayi, Mantingerzand

Dove Heidelucifer, Mantingerveld

Bruin, rood en grijsgroen zijn de andere kleuren die in het kleurenpalet van deze aardse schildering te ontdekken zijn. Honderden, duizenden korstmosjes uit het grote geslacht Cladonia (Bekermos) genieten van het extra beetje vocht wat vandaag zo rijkelijk uitgestrooid wordt. Rood- en Bruin Bekermos zijn extrovert aanwezig. Felrode of diepbruine apotheciën als sporenvormende orgaantjes op hun beschubde steeltjes. Dove Heidelucifers zijn veel bescheidener. Niet alleen duidelijk minder algemeen maar ook nog eens minder scheutig met de verfkwast. Geen bekers met opgezwollen randen maar een bijna kaal steeltje met een rood kopje.

Girafje (Cladonia gracilis), Mantingerveld

Tussen al deze bekermossen staan plukjes Open Rendiermos en Girafjes. Alweer geen mos maar een echt korstmos en nauw verwant aan de bekermossen. Fragiel steken de grijze, vertakte takjes boven de groene haarmossen uit. Maar even aanraken en dan blijkt hoe flexibel ze zijn. Konijnenvoeten kunnen er rustig overheen lopen zonder dat ze breken.

Mantingerveld, ook in maart kleurrijk

Gelderse Roos, knop, Mantingerveld

Tijd om even op te richten en verder te dwalen door deze oeroude en soms sprankelend nieuwe natuur. Onvoorstelbaar dat het nog maar twintig jaar geleden is dat hier de droom van Plan Goudplevier gerealiseerd zou worden. Snippers treurige restanten van het Olde Landschap lagen er weg te kwijnen maar zijn nu compleet gerevitaliseerd. Aaneengeregen tot een snoer van droge en natte natuur. Vermesting en verdroging zijn een halt toegeroepen. Verdwenen reliëf is weer terug, verloren gewaande vennen zijn uitgegraven en opnieuw begroeid met veenmossen en bijzondere zegges.

Mantingerveld, een plek om vaak weer terug te komen (zie ook Mantingerzand in winterjas).

Reacties

  1. Prachtig verslag. Zo zie je maar weer dat ondanks dat het een 'winterse' dag is het toch lente uitstraalt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat hebben jullie een hele mooie dag gehad,en dan bedoel ik niet het weer,

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is jou wel toevertrouwd Kees om er onder elke weersomstandigheid toch een
    boeiende excursie van te maken.
    En je laat in je blog ook zien dat je dat ook nu gelukt is, een boeiende wereld
    die van de mossen en de korstmossen. Ik weet daar nog maar weinig van dus ik heb
    hier weer veel opgestoken.
    Prachtig Natuurgebied trouwens dat Mantingerveld.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Curiosas plantas viven en este peculiar medio natural,muy bien captadas y muy buen relato,,un abrazo Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hai Kees,

    Tsjonge, wat een mooi bericht is dit zeg. Regelmatig neem ik mij voor, omdat ik geïnspireerd raak door dit soort berichten, om toch meer aandacht aan dit soort flora te besteden. Maar ja, dan hoor ik weer een vogeltje fluiten en dan huppel ik daar maar weer achteraan.
    Het ziet er prachtig uit, Kees.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Kees,

    dat klopt wat die grond betreft. Ik ben afgelopen maandag ook mossen en mosjes wezen fotograferen en dat was prachtig om te zien. De mosjes beginnen te groeien en de kleuren rood van het rode bekermos en de heidelucifer zijn heel mooi. ik ben blij dat ik hier ook weer een en ander lees over de verschillende mosjes.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Kees
    Zo ervaar ik het ook: die prachtige, kleine wereld terwijl in de 'grote' wereld alles somber is. Ruig haarmos vind ik zelf de mooiste van de haarmossen, helemaal als straks de felrode antheridiênbekers hun opwachting maken. Je laat ook mooi de kleurschakeringen zien die ontstaan door de rode vlakken. Ik zet het Mantingerveld op mijn lijstje voor als ik weer eens in de buurt ben!
    groetjes Albertine

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Je laat het ons prachtig zien Kees, wat een mooie wereld zo laag bij de grond.
    Foto nr. 2 is een juweeltje, zonder de andere foto's te kort te doen want ook die zijn mooi.
    Gr. Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat is dit toch een mooi gebied. Die heidelucifer, wat een mooi mosje. Ook het haarmos met de druppels is prachtig, daar kan ik zelf ook zo van genieten, die kleine dingen laag bij de grond.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  10. mooie serie zeg. Erg mooi in Maart inderdaad ook nog dat mantingerveld..

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een prachtig stuk natuur gebied is dit, je laat ons mee genieten Kees.
    De mosjes doen het altijd goed, ik zal mij binnenkort ook maar eens met de mosjes bezig houden.
    Fijn weekend, Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Een geweldig mooie site. Dit is genieten.

    Groet, Wim

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak