Doorgaan naar hoofdcontent

Mantingerveld, Rendieren, Giraffes en Varkens


Open Rendiermos (Cladonia portentosa), Mantingerveld
 In "Mantingerveld in maarts perspectief" werd al even gekeken naar Bekermossen, Heidestaartjes en Rendiermossen (Cladonia's). Verrassend mooi maar  vroeger ontzettend lastig om een beetje zicht op de verschillende soorten te krijgen. De oude KNNV tabel maakte graag gebruik van het woord "variabel" en overal moest er gedruppeld worden met min of meer agressieve chemicaliën. Sinds 2011 is er echter de "Veldgids Kortmossen van duin, heide en stuifzand", uitgegeven door BLWG ("de mossen en korstmossen werkgroep")  met een uitstekende Cladonia tabel. Tijd om deze dus maar eens uit te proberen en nog eens wat meer van deze bijzondere korstmossen aan mijn lezers te presenteren.

Gebogen Rendiermos (Cladonia arbuscula), Mantingerveld
Zelfs op de wat vergraste delen van het Mantingerveld is Open Rendiermos te vinden. Vroeger in een nauw verwant geslacht geplaatst maar nu herkend als een struikvormig Bekermos zonder bekers. Het is één van de weinige korstmossen waarvan bekend is dat ze gegeten worden door grote grazers. Rendieren ontbreken hier echter en rondzwervende reeën hebben meer interesse in grassen en lage kruiden. Nauw verwant is Gebogen Rendiermos met takjes die als het ware naar één kant gekamd zijn.

Girafje (Cladonia gracilis), Mantingerveld

Varkenspootje (Cladonia uncialis), Mantingerveld
Ook enkele andere soorten Cladonia's zijn vernoemd naar dieren. Girafje is één van de heidestaartjes met op de top enkele kleine vertakkingen. Vaak getooid met bruine of zwarte puntjes waar sporen gevormd worden. Varkenspootjes komen er ook voor. Wat bol opgeblazen en vaak aan de bovenzijde open takjes met toegespitste, bruin genagelde, teentjes. Ezelspootjes zijn wat witter en hebben geen gaatje in hun oksels. Het lukt echter niet om deze te vinden. Gevorkt Heidestaartje staat er wel, wat rommelig en van boven gezien lijkt het wel een verzameling omgevallen grijze sprietjes.

Rood Bekermos (Cladonia coccifera), Mantingerveld

Bruin Bekermos (Cladonia grayi), Mantingerveld

Rafelig Bekermos (Cladonia ramulosa), Mantingerveld

Plomp Bekermos (Cladonia borealis), Mantingerveld
"Echte" bekermossen zijn overal te vinden waar het stuivende zand wat langer vastgehouden wordt. Bruin en Rood Bekermos passeerden in het vorige bericht over dit bijzondere gebied al de revue. Plomp bekermos is wat minder opvallend. Grof gebouwd, dicht beschubd en voorzien van kleine rode puntjes (picnidiën) op de bekerrand). De bekers van Rafelig Bekermos lijken wel verknipt en vallen direct op met hun geelbruine knopjes (apotheciën). Veel minder opvallend, en ook nog eens veel zeldzamer, zijn de Stapelbekertjes. Letterlijk wat de naam al zegt, voorzien van bekertjes die uit de rand van een onderste bekertje ontspruiten. Slechts enkele centimeter hoog en alleen met goed zoeken te vinden.

Zomersneeuw (Cladonia foliacea), Mantingerveld
De meeste van deze korstmossen hebben aan hun basis kleine bladvormige schubjes. Niet altijd even royaal aanwezig maar bij Zomersneeuw zijn juist de bekers minder algemeen. Bij droogte krullen de diep ingesneden "blaadjes" om en dan blijkt de naam wel erg juist gekozen.

Al deze korstmossen zijn te vinden op het Mantingerveld. Van het pad af is nauwelijks nodig, even door de knieën bij een laag randje en ze zijn in volle glorie te vinden. Ga er ook eens naar kijken, verrassend mooi maar soms wel klein.

Reacties

  1. kan even niet door de knieen maar zodra het weer een beetje kan ga ik het zeker eens doen,wat is dit mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig al die mosjes, wat is de wereld toch mooi als j'm tot in details bekijkt!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldig al die mosjes Kees.
    Foto vijf en zes zijn echt prachtig, ook heel scherp gefotografeerd.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi, Kees,
    Inderdaad, met de nieuwe gids zijn ze een stuk beter op naam te brengen. Mooie serie van deze groep.
    Groet,
    Ubel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Knappe macro,s ! Dat rendiermos vraagt toch eigenlijk om een paar rendieren. Wat zou dat verrassend zijn als je opeens van die platvoetige stoere beesten zou tegenkomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo aan de hand van jouw beschrijving en prachtige foto's lijkt het goed te doen
    om ook eens een poging te doen om de mosjes op naam te krijgen.
    En misschien moet ik de veldgids ook maar eens aanschaffen, het is toch wel
    een heel mooi en boeiend onderdeel van de natuur al die mosjes.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig vastgelegd al deze mosjes Kees, vooral het rode bekertjes mos vind ik mooi om te zien.
    Groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi Kees,

    heerlijk al deze mosjes. Ik ben er zelf ook gek op en
    kan me dan ook echt helemaal uitleven op dit kleine spul.
    Je hebt er weer hele mooie en leerzame informatie bij gezet.
    Dank je wel.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hola Kees,,bellas fotos de los musgos muy bien captados,,un saludo

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hai Kees,

    Wat maak je toch leerzame blogjes iedere keer.
    Niet alleen je teksten zijn uitstekend, maar ook mooi fotowerk.

    Groet,
    Rene

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Met veel plezier volg ik je blog! Ik leer veel en ga nog meer opletten op wat er allemaal voor moois is. Dank voor het delen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak