Doorgaan naar hoofdcontent

Turks fruit, deel 1 - natuurlijk mooi

Efeze
Zuidwest Turkije is vooral bekend als kruispunt van culturen en volkeren. Naamloze Steentijdstammen, Hittieten, Lyciërs, Grieken, Perzen, Romeinen en Turken bouwden er hun huizen. Efeze, als stad uit de oudheid, en Antalya, als vakantiestad van de moderne Nederlander, kent iedereen. Voor een bioloog en reisleider is het echter ook een fantastische uitdaging om twintig leden van de Vereniging voor Veldbiologie (KNNV) te mogen begeleiden op een reis van twee weken door dit gebied. Van Antalya tot Izmir, genietend van orchideeën, vorkstaartplevieren en schildpadden. Met "Turks fruit" wordt in vijf verhalen een beeld geschetst van dit unieke gebied.

Herakleia (Bafa meer), een geologische puinhoop van graniet

Fritillaria acmopetala, een Iraans georiënteerde Kievitsbloem

Geologisch is het Aziatische deel van Turkije (Klein Azië of Anatolië) feitelijk een mini-continent. Afgebroken van Afrika, op drift geraakt en gestrand tussen Europa en Azië. Al meer dan een miljoen jaar steeds verder verdrukt door een naar het noorden drijvend Afrika. Bergen reizen op tot ver boven de 3000 meter, aardbevingen laten het land op zijn fundamenten schudden. Het unieke karakter van Anatolië wordt direct zichtbaar in de ongekend rijke natuur. Bijna 10.000 plantensoorten kunnen er gevonden worden. Sommige met Iraanse wortels, anderen meer verbonden met de Middellandse Zee of met de Russische steppes. Voor vogels is het een eerste halte op weg van hun Afrikaanse overwinteringsgebieden naar hun Noord-Europese broedplaatsen. Enkele Arabische en Noord-Afrikaanse soorten vinden hier de rand van hun verspreidingsgebied. Afrikaanse agames zijn er net zo thuis als meer Europese muurhagedissen.

Adrasan, Mediterrane pracht

Elmalı, pas op 1800 meter hoogte
Zwartkopmeeuwen, Bafa meer

Zuidwest Turkije is vooral Mediterraan van aard. Uitgestrekte maar helaas overbegraasde maquis vegetaties omzomen de blauwe zee. Overal zijn de uitlopers van het Taurus gebergte te zien. Soms tot alpiene hoogtes met passen op 1800 meter. In het westen domineren grote rivierdelta's en meren. Dalyan en de Menderesdelta zijn hiervan zeker de bekendste.

Ophrys lycia, alleen in Z.W. Turkije voorkomende orchidee
Arabische Buulbuul, nieuwsgierig kijkend in Adrasan

Natuurreservaten en nationale parken kent Turkije nauwelijks. Toch is er, soms met goed zoeken maar vaak ook direct naast de deur, overal nog veel natuur te vinden. Zeker in het voorjaar is de flora overdonderend gevarieerd. Honderden soorten Hokjespeul en Toortsen maar ook tientallen Ophrys orchideeën maken pijnlijk duidelijk dat het ondoenlijk is om zonder goede flora alles correct op naam te krijgen. Flowers of Turkey van Gerhard Pils en Mediterranean Flowers (Blamey en Wilson) geven een beetje houvast maar hulp van een Turkse botanicus is bijna onontbeerlijk. Vogels zijn wat dat betreft eenvoudiger. Met de ANWB Vogelgids is elke Buulbuul, Gors of Reiger wel te benoemen.

Moorse landschildpad, grazend bij de Apollo tempel in Didyma

In deel 2 en 3 worden loep en camera gericht op een kleine selectie Turkse voorjaarsbloemen. Deel 4 geeft aandacht aan vogels en deel 5 biedt een gevarieerde selectie overige Turkse fauna.

Deze reis werd georganiseerd door Hamba Kahle Natuurreizen in samenwerking met SNP (Nederland) en Amber Travel (Turkije).

Reacties

  1. dit gaat je fantasie toch te boven dit moet toch wel heel indrukwekkend zijn geweest en heel veel voer voor biologen ik denk dat jullie tijd te kort kwamen om alles tot je te nemen,ik ben heel benieuwd naar het vervolg.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hola Kees,,menudos viajes tan inteeresantes disfrutas,,que suerte!! buena recopilación de fotos,,un abrazo

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig blog is dit geworden Kees.
    Prachtige natuur heb je daar.
    Fijne zondag nog.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een prachtige natuur! Ik kijk vooral met bewondering naar de orchidee en de kievitsbloem.
    groetjes Albertine

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hai Kees,

    Prachtig gebied is dat toch. Ben er zelf ook geweest en het was zeer indrukwekkend.
    Ben zeer benieuwd naar de rest, want dit belooft veel.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo Kees, als geoloog vind ik vooral de granietblokken mooi, ook de orchidee.

    Groetjes, Marius.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wauw Kees,
    ik ben er zelf nog nooit geweest maar heb er wel van gehoord.
    Wat een schitterende natuur zie je daar en die laat je ons ook heel mooi zien.
    Je Fritillaria en je orchidee, maar ook de rotsblokken hebben een mooie uitstraling.
    Je Arabische Buulbuul is een vogel die ik nog nooit ahd gezien maar hij is echt heel mooi.
    Dank je voor deze mooie platen.

    groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een boeiend eerste verslag van je rondreis.
    Je interessante informatie en prachtige foto's geven
    mij een goede gelegenheid om virtueel mee te reizen.
    Ik zie uit naaqr de rest van de blogs over deze prachtige reis.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak