Doorgaan naar hoofdcontent

Helgoland, leven op de rand

Leven op de rand, Drieteenmeeuwen op Helgoland
Geluk op een paar vierkante decimeter. Tientallen meters boven de woeste branding van een onstuimige Noordzee. De ene wand zacht rood natuursteen, de ander met vrij uitzicht over de golven. Als vloerbedekking slechts wat strootjes en een stukje Lepelblad, dat is waar de Helgolandse Drieteenmeeuwen helemaal blij van worden.

Helgoland, noordpunt vanaf de Klippenweg

Helgoland, een klip in de woeste branding van de Duitse Bocht met voor de kust het bijna even kleine zandeiland Düne. Op een rustige dag drie uur varen vanaf Bremerhaven maar met windkracht zes en een zware vloedstroom op de boeg kan het zo een uur langer worden. Meer dan 280 miljoen jaar geleden omhoog gedrukt door een onderaardse zoutkoepel en na de laatste ijstijd een stenen vuist in de Noordzee. Oorlogsgeweld in de 20ste eeuw betekende bijna het einde voor het slechts twee kilometer lange eiland maar Helgoland liet zich niet zomaar opblazen. Nu is het een gewild Kurort en in het voorjaar een droombestemming voor vogelaars en robbenzoekers.

Zeekoet, honderden broedende vogels bezetten elke rotsrichel, Helgoland

Zeekoet, Helgoland

Jan van Gent, reusachtige buren van de Zeekoet, Helgoland
Drieteenmeeuw, sierlijk en vriendelijk, Helgoland

Op de kaart klinkt het al veelbelovend: Lümmenfelsen, "Zeekoet-rotsen". Rond de tweeduizend paar Zeekoeten bezetten elke centimeter richel waar ze maar bij kunnen komen. De mooiste plaatsen zijn ingenomen door de steeds talrijker wordende Jan van Genten. Burenlawaai is helaas onvermijdelijk, zevenduizend paar Drieteenmeeuwen laten nadrukkelijk weten dat ook zij hier wonen. Met hun schijnbaar in inkt gedoopte vleugelpunten fladderen ze als sierlijke zeejuffers tussen de af en aanvliegende koeten. Voor het welzijn van hun eieren en jongen vormen ze geen bedreiging.

Alk en Zeekoet, tientallen meters onder de klifrand zwemmend, Helgoland

Veel zeldzamer zijn de Alken, slechts 17 paar broeden er dit jaar. Niet tussen de grote kolonie Zeekoeten maar aan de rustiger oostkant van het eiland. Met hun bizarre snavels ("Razorbill" heten ze bij onze Engelse buren) vallen ze direct op tussen de rank gesnavelde koeten.

Noordse stormvogel, Helgoland

Tegen de harde wind opboksend is het een hele toer om vanaf de bochtige Klippenweg de steile klifwand af te speuren naar Noordse Stormvogels. Met hun strak gesneden vleugels scheren ze over de golftoppen om pas bij het klif omhoog te gaan naar hun nest. Zover mogelijk verwijderd van al te opdringerige buren lijken ze echt tevreden om zich heen te kijken. Op het eerste gezicht lijken het wat plomp uitgevallen meeuwen maar de buis bovenop hun snavel verraad direct dat ze familie zijn van Stormvogeltjes en Albatrossen. Met dit bijzonder orgaan kunnen ze het teveel aan zout uit hun voedsel weer kwijtraken.

Jan van Gent op een troon van wier en touw, Helgoland

Jan van Gent, een beetje verliefd, Helgoland

Jan van Gent, er kan nog meer bij! Helgoland

Vogelaars komen toch vooral naar Helgoland voor een ontmoeting met de koning van de Noordzee. Niet Neptunus maar de Jan van Gent. Waren het er in 1991 nog maar twee paar, nu broeden er al meer dan 300 op de uiterste noordpunt van het eiland. Zware telescopen meeslepen mag natuurlijk maar inmiddels zitten ze zelfs bovenop de rots en kun je er op tien meter afstand naast gaan zitten. Alsof al die mensenogen er niet zijn gaan ze gewoon verder met hun intieme leven. Af en toe even knuffelen met hun partner of duidelijk maken aan de buren waar hun perceelgrens ligt. Ondertussen wordt eind mei nog steeds nestmateriaal aangesleept. Zeewier is natuurlijk het meest gemakkelijk te verzamelen maar als je er even je best voor doet kun je ook een vloer aanleggen van rood of blauw touw.

Grijze Zeehond, Düne (Helgoland)

Grijze Zeehond, even heerlijk krabben, Düne (Helgoland)

Gewone Zeehond, helemaal niet nieuwsgierig maar we willen toch alles zien. Düne (Helgoland)

Om al deze zeevogels te kunnen ontmoeten is het wel nodig meer dan een dag op Helgoland te blijven. Omdat de boot terug pas om vier uur vertrekt is het zeker aan te raden nog even over te steken naar Düne.
Op nog geen vijf minuten vanaf de kade stap je in een wereld van zand en grint. Grote Sterns vliegen er af en aan met vis voor de hongerige jongen, Eidereenden proberen hun kroost te bewaken tegen al te vraatzuchtige Zilvermeeuwen. Maar het zijn toch vooral de honderden zeehonden die wat slordig op de rand van zee en land een plaatsje proberen te zoeken. Bont gevlekte Grijze Zeehonden zijn duidelijk in de meerderheid. Af en toe wat ruziënd om de beste plek maar vervolgens in een heerlijke sluimer verder dromend. Stompsnuitige Gewone Zeehonden kiezen voor een wat stemmiger outfit in bruin-wit.

Tot ziens op Helgoland

Helgoland, leven op de rand. We worden uitgezwaaid door een jonge rob en schrijven weer een natuurbelevenis bij op de lange lijst van onvergetelijke momenten.

Reacties

  1. Geweldige foto's zijn dit Kees.
    Om die laatste moet ik echt lachen, wat een gave foto.
    Mooi om te zien dat alles een beetje door elkaar heen zit te broeden.
    De Jan van Gent op foto 10 vind ik super gemaakt.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wat een heerlijk reisverslag en wat een pracht foto,s dit is op en top genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat is het mooi daar! Leuk zo'n wand vol met vogels :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi,Kees,
    Na de inbraak en de ziekenhuis bezoeken even een maand rust en tijd om het bloggen weer op te pakken. Ik heb al je blogs met veel plezier doorgenomen. Die van Turkije natuurlijk, vooral die van Dalyan en omgeving deden mij weer terug denken aan mijn bezoek aldaar in mei 2012.
    Zo te zien zit jij niet stil en dat is maar goed ook.
    Groet,
    Ubel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. prachtige foto`s Kees! als ik dit zo zie krijg ik zo weer zin om er ook weer naartoe te gaan! erg mooi man

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo Kees, ik zou er zo weer zin in krijgen naar Helgoland als ik jouw foto's zie!! Gr. Ben

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Kees, ik wist werkelijk niet dat Helgoland zo mooi is, maar nu dankzij jou wel.
    Zijn de aardlagen 280 miljoen jaar geleden omhooggedrukt of zijn ze toen gevormd en neergelegd als sediment?

    Groetjes, Marius

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Marius, 280 miljoen jaar geleden zaten we in het Perm met een giga rode woestijn. Dikke zandsteenlagen werden toen gevormd. Daaronder lagen zoutkoepels die door uitzetting de er boven gelegen lagen omhoog gedrukt hebben.

      Verwijderen
  8. Ja dat is toch wel een heel bijzonder eiland en je hebt er ook
    een boeiend blog van gemaakt.
    Een plezier om zo even in woord en beeld met je mee te reizen.
    prachtige vogelsoorten en de zeehonden spreken toch ook altijd tot de verbeelding.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een mooi en bijzonder blog Kees.
    Die Jan van Genten vind ik geweldig mooi,
    maar ook je tweee foto met die klif. Wat een prachtig gezicht is dat.
    Ook de vogels die tegen die wand aan leven vind ik best heel apert.
    Zo weinig ruimte en toch zo kunnen nestelen.
    Prachtig dat Helgoland.
    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Helgoland staat zeker op mijn lijstje om nog eens te bezoeken. De Jan van Genten zijn prachtig en jouw foto's laten dat goed zien. Ook de grijze zeehond is natuurlijk heerlijk om te fotograferen. Mooie locatie en fraai vastgelegd.
    Groetjes, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik heb al heel lang in mijn hoofd zitten dat ik hier eens naar toe wil, ik zit dus te genieten van deze mooie fotoserie, heerlijke voorpret :-)
    Jan van Genten en Zeehonden stelen voor mij de show.
    Dank voor het delen en groetjes
    Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Prachtig, lijkt mij ook erg mooi om eens te bezoeken, vooral de Jan van Genten en de Zeehonden staan hoog op mijn lijstje.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Schitterende foto's met name die van de Jan van Genten

    Helgoland

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak