Doorgaan naar hoofdcontent

Invasie van Smaragdlibellen

De Olde Maten
Nederland blijft verrassen met onbekende plekjes. De Olde Maten bijvoorbeeld. Iedereen kent Nationaal Park Wieden en Weerribben maar wie steekt de N334 over om terecht te komen in het bijna dichtgegroeide veenweidegebied van De Olde Maten? Toch lag juist hier het Zwartewaterklooster, een nonnen gemeenschap die na de beeldenstorm van de aardbodem verdween. Wat bleef is een schilderachtig, kleinschalig gebied tussen Hasselt en Zwartsluis wat nu beheerd wordt door Staatsbosbeheer.

Langs de enige toegangsweg door De Olde Maten staat een gammele observatiehut. De tand des tijds is er grondig mee bezig geweest en met twee personen moet je bijna zeebenen hebben om er in rond te lopen. Door de lage kijkgaten is slechts een Wilde Eend te zien. Voor het echte spektakel op 10 mei kan je beter buiten blijven.

Jonge Smaraglibel, Olde Maten
Jonge Smaragdlibel, Olde Maten

Jonge Smaragdlibel

Nymfenhuidje Smaragdlibel,  Olde Maten

Uit het bruine, sombere veenwater zijn tientallen kleine monsters gekropen. De ogen geloken, de kaken gesloten. Een wondere optocht waar het bijna om lijkt te gaan wie het hoogst kan klimmen. Op de trap, op de deurpost, overal zitten ze. Uitpuffen is er niet bij, elke deelnemer heeft zijn eigen finish lijn. Daar aangekomen begint de grote metamorfose. De Unidentified Creeping Objects (geen UFO's maar UCO's) gooien de luiken open en de invasie van De Olde Maten kan beginnen. Eerst verschijnt een geleed achterlijf, dan een dof glanzend borststuk met friemel flodders aan beide kanten. Grote ogen op een breed gebekte kop vervolmaken het plaatje. Tijd om uit te rusten is er niet, strek en rek oefeningen veranderen het nieuwe wezen in een jonge libel. Flodders worden uitgevouwen tot gazen vleugeltjes.

Smaragdlibel (Bargerveen, 2012)

Deze invasie van UCO's blijken Smaragdlibellen te zijn. Kleurrijke jagers die zich uitstekend thuis voelen in een venige omgeving. Even flink eten van de overvloed aan muggen en dan op zoek naar een partner. Met het afzetten van eitjes in de plassen van De Olde Maten is de cyclus weer rond en kan ook volgend weer een optocht van bruine monsters verwacht worden.

Reacties

  1. Mooie foto's van die libellen.
    zijn die er nu al dan.
    groetjes Herman.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. heerlijke serie,ik heb ze nog niet gezien.van de week ook eens gaan zoeken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooie serie van de libellen.
    Goed te zien hoed ze uit sluipen.
    Ik wist niet dat ze al zo vroeg in het jaar er zijn.
    Groetjes Irma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtig om de uitsluiping van de libellen te kunnen vast leggen Kees.
    Dat is puur genieten, mooi vastgelegd.
    Gr. Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik zag er in de AWD ook al een paar. Mooie serie laat je hier weer zien.
    Groet Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ja het uitsluipen van libellen behoort toch wel tot de meest fascinerende
    dingen die je in de natuur kunt meemaken. Een wonderlijke gedaantewisseling die
    je mooi in beeld hebt gebracht.
    En uiteraard een prachtige boeiende tekst er bij.
    Ik heb nog geen uitsluipers gezien, maar hoop er ook gauw weer getuige van te
    kunnen zijn.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Boeiende serie en fantastisch beschreven!
    Gr. Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hai Kees,

    Volgens mij het eerste blog dit jaar met uitsluipers.
    Prachtige beelden.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Prachtige serie van deze mooie libelle Kees.
    De smaragdlibel heb ik zelf nog nooit voor de lens gehad,
    maar wie weet......
    Dat uitsluipen is een boeiend gezicht maar die larve waar
    ie uit vandaan komt vind ik nog steeds een engerd!

    groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heerlijk om zo'n gebiedje te kennen! En wat heb je een fraaie foto's weten te maken, mooi met de begeleidende tekst!
    groetjes Albertine

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mooi, dat uitsluipen van de smaragdlibel, je hebt niet gewacht tot ie helemaal opgedroogd was en zijn vleugels spreidde? Ik vind het een heel mooi process, maar je moet wel geduld hebben.
    mooi gebiedje.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak