Doorgaan naar hoofdcontent

Drentsche Aa, fleurig landschap

Oudemolen, bloeiende madelanden
Zaterdag 1 juni. Natuurfotograaf en fervent promotor van het Nationaal Beek en Esdorpenlandschap Drentsche Aa, André Brasse, opent de dag op Facebook met een prachtige foto van de Zwarte Rapunzel. Een uur later vertrekt Natuurpresentaties met een groep natuurgenieters vanaf de parkeerplaats bij Oudemolen voor een wandeling door het fleurige landschap van het Oudemolense Diep.




Brede Orchis, Oudemolen

De Drentsche Aa, eens een woeste smeltwaterstroom met het formaat van bijvoorbeeld de IJssel, is nu een kabbelend laaglandbeekje. In de winter nog een beetje ongetemd maar aan het begin van de zomer tot rust gekomen. Weidebeekjuffers laten op deze grauwe en koude dag verstek gaan maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door een palet van bloemen in dit fleurige landschap. Brede Orchis begint meestal half mei te bloeien maar begint dit jaar pas begin juni aan zijn alles overheersende show. Lage temperaturen hebben er voor gezorgd dat de knoppen in sluimertoestand afgewacht hebben tot ze het niet meer konden houden. Overal schieten  de bloeistengels omhoog en kleuren de madelanden in alle tinten paars. Van bijna gebleekt roze tot het donkerste paars.

Grote Ratelaar, Oudemolen

Grote ratelaar is nog niet helemaal overtuigd dat het nu toch nog goed gaat komen met het voorjaar. Wat schuchter kijken de eerste bloempjes de wereld in. De boven en onderlip stijf dicht geknepen, het is toch nog te koud voor bestuivende hommels. Ook zijn gastheer, de Gestreepte Witbol, doet het rustig aan. Het duurt nog zeker een week voordat dit gras de weiden paars laat kleuren. De bloeistengels van dit grasje lijken trouwens weinig te lijden onder het gezuig van de Ratelaars aan hun wortels. Een niet aflatende stroom van suikers en andere vitale stoffen raken ze dagelijks kwijt aan deze parasieten.

Koekoeksbloem, Oudemolen

Reukgras, Oudemolen
Kamgras, Oudemolen


Veldzuring, Oudemolen

Moerasvergeetmijnietje, Oudemolen

Blijf eens stilstaan in dit bloeiende beekdal. Moerasvergeetmijnietjes lijken als blauwe stippels uitgestrooid over het natte gras. Koekoeksbloemen en Dagkoekoeksbloemen zorgen voor een zacht violette tint. Reuk- en Kamgras zijn de meest opvallende groene componenten. En Veldzuring zorgt voor rode accenten.

Zwarte Rapunzel, vegetatie, Oudemolen

Zwarte Rapunzel, Oudemolen

Maar mijn excursiegangers zijn toch vooral gekomen voor de Rapunzels. Goed bewaakt door een stoer hek en een niet mis te verstaan verbodsbord lijken ze te schuilen onder de sterke arm van Staatsbosbeheer. En dat is wel nodig ook, nog geen veertig jaar geleden waren deze bijzondere bosplanten uit Midden-Europa op verschillende plaatsen te vinden. Nu staan er verspreid nog een paar plantjes en alleen bij Oudemolen is een respectabele populatie overgebleven. Dankzij opborrelend diep grondwater is juist hier een met vocht verzadigde luchtlaag vlak boven de grond ontstaan. En dat is wat deze bijzondere klokjes nodig hebben, net als in een vochtig loofbos drogen ze hierdoor niet uit. Opvallend is wel dat ze een hekel hebben aan natte voeten, daarom staan ze vele meters verwijderd van de bronnetjes. Welwillend heeft de boswachter ons toestemming verleend om deze bijzondere planten even van dichtbij te bekijken.


De Drentsche Aa, juist nu een fleurig landschap. Ga er eens kijken en geniet van alles wat groeit en bloeit.


Reacties

  1. Wat mooi dat ik zo de Rapunzels eens ziet wat een bijzonder mooi plantje .en wat fijn dat je dan goede contacten met de boswachter hebt anders hadden we ze nooit kunnen zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtige planten, de meesten heb ik hier in Nederland nog niet gezien, in Oostenrijk wel. Groet Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een prachtig natuurgebied de Drentsche Aa en de deelnemers hebben onder jouw enthousiaste leiding met boeiende verhalen over alles wat er te zien is, ongetwijfeld een heerlijke wandeling gehad.
    Allemaal mooie planten en grassen, maar de Zwarte Rapunzel is natuurlijk wel de eye-catcher, wat een prachtige plant!
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een prachtig natuurgebied en de zwarte rapunzel, een voor mij onbekende plant, is erg bijzonder. Heel mooi die diep paarse kleur. Fijn dat zo'n boswachter je dan toch even de kans geeft om te genieten.
    groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het staat nog steeds op onze lijst om daar eens heen te gaan.
    Vorig jaar zouden we er al eens heen voor een korte vakantie
    maar het is er nog steeds niet van gekomen.
    Nu onze zinnen gezet om het dit jaar wederom nog een keer te proberen,
    want het leek me een schitterend gebied.
    groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo Kees, ik zie dat je in Nederland toch ook nog wel eens orchideeën kan vinden, maar vast niets vergeleken met je reis naar Turkije, toch!?

    Groetjes, Marius

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hello, after reading this remarkable paragraph i am also glad to share my knowledge here with mates.


    My web blog :: best cellulite treatment

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een heel mooi gebied. Wij willen de komende jaren verschillende Nationale Parken bezoeken en de Drentse Aa staat ook op het lijstje. Wat is de mooiste tijd om daarheen te gaan? Waarschijnlijk het voorjaar als alles in bloei staat?
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Ghita, eind mei / begin juni is de beste tijd. En uiteraard krijg je een gratis gids, gewoon even bellen of mailen.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak