Doorgaan naar hoofdcontent

Nederlandse woestijn

Aekinger Zand, Nederlandse woestijn
Een strakblauwe hemel, duinen tot aan de zwart geboomde horizon, een striemende wind die het zand tot achter in je neusgaten blaast. Dat is het Aekinger Zand, woestijn op de grens van Drenthe en Fryslân en het stuivende hart van het nationaal park Drents Friese Wold.

Aekinger Zand, zandstormen razen over de vlakte

Aekinger Zand, geen strand foto maar echt een plaatje in het Drents Friese Wold

Trekrus heeft het opgegeven, nog even en ook de vruchtjes zijn begraven

Rauwe oernatuur is zeldzaam in Nederland. Soms zie je er een glimp van in de "Nieuwe Wildernis" of ervaar je het door tussen de oogharen naar de Drentsche Aa te kijken. Maar op de grens van twee noordelijke provincies mag de natuur zijn gang weer gaan. Landbouw op schrale grond is verdwenen, het waterpeil op sommige plaatsen tot boven de laarzen gestegen en op andere plekken meters ver weggezakt. Dit is het Drents Friese Wold. Na het verdwijnen van de Smilder Venen bijna vermalen tussen de kaken van hongerige landontginners maar nu weer terug naar de harde realiteit van moeder natuur.

Aekinger Zand, tot rust gekomen stuifzand

Kraaiheide, als zachte deken uitgerold over de duinen
 Natuur is dynamisch. Dat ervaar je pas echt op een zandvlakte als het Aekinger Zand. Voortdurend in beweging maar zodra de wind even wegvalt komt de plantengroei weer terug. Voorzichtig eerst met wat korstmossen en Ruig Haarmos maar al snel ingehaald door een donkergroene deken van Kraaiheide. Tapuiten zwerven er rond maar ook hier hebben zij het moeilijk zonder een overvloed aan gravende konijnen.

Bruine Sprinkhaan, heel stil en net doen alsof hij er niet is

Zwarte Heidelibel, mannetje

Kleine Vuurvlinder

In de luwte van de duinen schuilen enkele insecten tegen het winderige geweld. Bruine Sprinkhanen hippen wat rond en knagen wat aan het dorre gras. Zoekend zweeft een mannetje Zwarte Heidelibel langs om even later toch door de wind gegrepen te worden. En dan valt het oog op een oogverblindende jongeling: een Kleine Vuurvlinder. Mogelijk net uit de pop gekropen en alweer de derde generatie van dit jaar. Een zacht groene zweem contrasteert mooi met het oranje-geel van de voorvleugel. Prachtig!

Het Aekinger Zand verandert in het weekend in een grote zandbak voor jong en oud. Rennen, dollen, vliegeren of romantisch wandelen. Even een paar stappen en je verdwijnt achter een duintop en waant je weer helemaal alleen. Voor echte rust moet je echter door de week komen. Dan kun je vanaf Appelscha doorlopen tot Wateren, of nog verder naar Doldersum, met alleen wat schapen op je pad. Het Drents Friese Wold, uitnodigend mooi.

Reacties

  1. Zeker uitnodigend! Ik zet het op het lijstje voor als ik weer eens in het noorden op vakantie ben!
    groetjes Albertine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. als dit geen uitnodiging is voor een bezoek.!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inderdaad uitnodigend mooi! dank voor het delen van deze mooie platen.
    Gr. Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. één van de mooiste en bijzonderste gebieden die ik tot nu toe heb bezocht in NL.
    ik kwam er vaak... heel mooi en herkenbaar vind ik de eerste 3 foto's en nr 6.
    toch gauw maar weer eens heen :-)
    groetjes Nathalie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat heeft Drenthe toch mooi natuurschoon! Prachtig!

    Groet,
    Willy

    BeantwoordenVerwijderen
  6. En ook hier wordt dit op het verlanglijstje gezet.
    Wat heb je dit gebied mooi en uitnodigend beschreven !
    groet, Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Kees,
    Wat leuk dat ik dit nu zie. Afgelopen week waren mijn man en ik in Diever, en hebben op dinsdag 1 oktober daarvandaan een lange wandeling gemaakt met ook een rondje Aekingerzand. Helaas zijn mijn foto's niet helemaal goed uit de verf gekomen. Fotograferen en een lange wandeling maken gaat niet altijd samen. Ik zal mijn blog dit weekend plaatsen. Het is een schitterend gebied, waar wij zeker nog eens terug zullen keren.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ja een uniek natuurgebied en mooi dat jij er een blogje aan hebt gewijd.
    Ik moet het ook maar gauw eens weer met eigen ogen gaan bekijken.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak