Doorgaan naar hoofdcontent

Steentijdbos in herfststemming

Hunebed, Boswachterij Anloo. Steentijdbos in herfststemming.
Stil, zwijgend, blikken granieten keien omhoog naar het blauwe zwerk. Af en toe valt een beukenblaadje op hun kristallen gelaat zonder hun droom te verstoren. Heimwee naar thuis, ver van hier in Finland en Zweden. Denkend aan mensen die met eerbied deze stenen verzamelden, ze bij elkaar brachten en vormden tot een huis van herinnering. Vijfduizend jaar later staan ze er nog, een baken in een zee van bomen op een kruispunt van wegen die leiden van niets naar nergens.

Zigzagbeukenmineermot (Stigmella tityrella), rupsje in beukenblad, Boswachterij Anloo
Zittend op een kei, kauwend op een boterham, valt het oog op een afgevallen beukenblad. Midden in het geel een opvallend heldergroen eiland. Daarin witte lijnen gevuld met zwarte stippels. Nieuwsgierig raap ik het blad op en probeer de zon er door te laten schijnen. Aan het eind van de witte gang zit een klein rupsje, heel stil en mogelijk verzadigd van beukengroen. De Zigzagbeukenmineermot is één van twee micro mineerders die rond deze tijd in beukenblad te vinden is. Deze begint bij de nerf te knagen, de Zilverbandbeukenmineermot meestal bij de bladrand. Beide zijn zeer algemeen en overal terug te vinden waar maar beuken staan. De groene eilandjes in het blad ontstaan omdat de boom door deze rupsjes niet in staat was al het bladgroen terug te halen voordat het kurklaagje een definitieve scheiding tussen tak en blad vormde.

Boswachterij Anloo, herfstsfeer

Boswachterij Anloo, naaldbomen plantage

Boswachterij Anloo, ven als herinnering aan de tijd dat hier nog woeste gronden lagen

Boswachterij Anloo ligt net ten zuiden van het gelijknamige middeleeuwse dorpje. Overal zijn sporen uit een ver verleden terug te vinden. IJstijdpatronen als souvenirs van een ver verleden, een hunebed en grafheuvels uit de tijd voordat de schrijvende mens zijn opwachting maakte. Restanten van een vroeger cultuurlandschap met vennen en heide. Dertiger jaren crisistijd met uitgestrekte bospercelen als werkverschaffing en mijnhout. Maar ook een precies 60 jaar jong Pinetum, een naaldbomenverzameling van de familie Everts en nu beheerd door een stichting en een onderdeel van de Nederlandse nationale plantencollectie.
Donsvoetje, Boswachterij Anloo

Doolhofzwam, Boswachterij Anloo
Schubbige Bundelzwam, Boswachterij Anloo

Op de bosbodem is het stil. Zwammen komen en gaan, kleuren verschijnen en vervagen. Letterlijk overal kijken paarse hoedjes van Rode Koolzwammen tussen de bladeren door. Slordig neergevallen berkenstammen zijn bedekt met Donsvoetjes. Een oude eikenstomp is al jaren begroeid met hoeden van Doolhofzwammen. Jaren geleden klein en afzonderlijk te onderscheiden; nu een bank van formaat. Knoeterhard verhout en van onderen voorzien van een onontwarbaar netwerk van plooien en valleien. Rond het Pinetum is het als altijd weer bijzonder mooi. De Heideknotszwammetjes zijn niet terug te vinden maar honderden Graskleefsteelmycea's, enkele Vliegenzwammen, Gele Ringboleet en een prille Schubbige Bundelzwam laten zich goed fotograferen.

Herfstkortvleugelmot (Diurne lipsiella)

Terwijl in de toppen van de lariksen af en toe een groepje Kruisbekken overtrekt, luid kiep-kiep roepend, wordt het oog getrokken door een kleine fladderaar op de bosbodem. Het is een Herfstkortvleugelmot die juist nu in allerlei Drentse bossen het luchtruim kiest. Als je er struikelend achteraan rent en kruipt begrijp je niet waar deze bizarre naam vandaan komt. Het blijkt dan ook een mannetje te zien, alleen de dames hebben letterlijk korte vleugeltjes waarmee nooit gevlogen wordt.

Wolkenstraten boven Boswachterij Anloo

Hoog boven het bos tekent een nadere depressie scherpe lijnen in de blauwe lucht. Windveren breken los en waaien uit over het Drentse land. Ook eens naar Boswachterij Anloo? Loop dan de rode of gele wandeling en geniet van een mooie mix van natuur en historie.

Reacties

  1. Ode aan Anloo ,wat zijn wij ondanks alles toch heel erg rijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een waar pleidooi voor dit gebied. De plaatselijke VVV zal jou hierin niet kunnen overtreffen. Mooie beelden en goede info, zoals die over de Zigzagbeukenmineermot.
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat weer een boeiend blog kees,prachtig. Met jouw boeiende verhaal en de
    mooie foto's komt dit stukje Drenthe helemaal tot leven.
    Een prachtig gebied en die mineermotjes zal ik ook eens naar op zoek.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtig blog Kees en geweldig om te zien.
    Wat een kleuren maar ook die doolhofzwam.
    Wat een kanjer is dat zeg! Supermooi vastgelegd.
    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak