Doorgaan naar hoofdcontent

Tuin van de Tijd

Tuin van de Tijd, Bunne
In ijzer gegoten letters markeren de Tuin van de Tijd. De weilanden van Bunne (gemeente Tynaarlo) omarmen een paradijsje van slechts een kleine hectare groot. Hier is de droom van beeldend kunstenaar Femke van Dam en haar man werkelijkheid geworden. Een tuin waar kunst, natuur en een schitterende plantencollectie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Tuin van de Tijd, een stenen boot getroffen door een gevallen wilg

"Herinnering" aan het veenlijk van het Meisje van Yde, een leren jak verkleefd met het hout

Vanuit Japans perspectief is de tuin tijdloos. Verleden, heden en toekomst glijden naadloos in elkaar over. Stenen boten voeren gedachten over de bebladerde grond. Een gevallen wilg symboliseert vergankelijkheid en lijkt vergroeid met zijn omgeving. Een herinnering aan het meisje van Bunne, lang geleden gewurgd achter gelaten in het veen, ligt plat op een stronk. Haar leren jak keert terug tot stof, na acht jaar in de tuin al geheel verkleefd met het oude hout.

Spiegels vangen het passerende zonlicht en verscherpen de omgeving

Strategisch geplaatste spiegels markeren het pad van de zon. Beelden tekenend en verscherpend, onaanraakbaar ver verzonken in het glas. Even verder lopen kleine stukjes glas tegen een boom omhoog.Als de blik van boven naar beneden glijdt lijkt het net alsof er een gespiegelde film versneld afgespeeld wordt.

Zichtlijnen verbinden de tuin met Bunne

Kienhout, geconserveerd in het verdwenen veen

Bodemprofiel, dagboek van de laatste honderden jaren

Zichtlijnen verbinden de tuin van de Tijd met zijn omgeving. Bunne, en ver op de horizon Donderen, zijn zichtbaar als versteende wegwijzers. Verzuurd kienhout uit het verdwenen veen trekt een verticale lijn naar een verre historie. Dichterbij een bodemprofiel met daarin de laatste honderden jaren geschreven in uitgeloogd zand. Daarop geprojecteerd een animatiefilm van cineast Wout van Mullem. Het verglijden van de tijd golft letterlijk over de verschillende bodemlagen.

Tuin van de Tijd, Bunne

De Tuin van de Tijd is op afspraak voor groepen te bezoeken. Daarnaast heeft de tuin door het jaar verspreid enkele open dagen voor individuele bezoekers.

Reacties

  1. wat mooi dat zo iets bestaat ,wat een liefde hebben de mensen daar ingestoken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit is heel bijzonder, je hebt er prachtige foto's van gemaakt, maar ik vermoed dat pas als je hier zelf loopt, je het echt ervaart. Groet Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi, Kees,
    Goed idee, zal ik ook eens een bezoekje aan wagen.
    Groet,
    Ubel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb nog nooit van de Tuin van de Tijd gehoord, maar wat een interessante plek!
    Dat ga ik zeker onthouden.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het jaar rond een plek voor de beleving van landschap als kunstwerk. Van harte welkom met een groep op afspraak of op een van de open dagen, die in januari weer op de website www.femkevandam.nl verschijnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik heb er nog nooit van gehoord Kees, maar al;s ik dit zie dan denk
    dat je daar echt zelf moet gaan wandelen om het diep tot je door te laten dringen.
    Werkelijk heel bijzonder maar bijzonder mooi.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak