Doorgaan naar hoofdcontent

La Gomera, natuurlijk paradijs, deel 1

Zuidkust La Gomera - Playa Santiago
La Gomera. Proef de naam en de eerste smaak die bovenkomt is zoet. Vakantie, ver van huis en zorgen. Een eiland waar het leven nog is als vroeger. Daarna volgt een sensatie van rijpheid, belegen en pittig als oude kaas. Terug in een tijd van ver voor ons. Even door kauwen en vurige vlammen schieten tenslotte uit je mond. La Gomera, geboren in de smidse van Hephaistos.
San Sebastian met op de achtergrond Tenerife - La Gomera 

Uitzicht op de noordkust richting Hermigua - La Gomera, Mirador el Rejo
Muilezelpaadjes, honderden jaren oud en nog steeds in gebruik - La Gomera, Barranco de Aguajilva
 La Gomera is het één na kleinste eiland van de Canarische eilanden. Gelegen voor de kust van het drukke Tenerife en voor velen een mooi excursiedoel voor één dag. Minimale strandjes, geen promenades, grote hotels en snelwegen. Nauwelijks 25 kilometer breed maar om van de ene naar de andere kant te komen mag minstens twee uur uitgetrokken worden. Na een dag rijden tol je nog een nacht door van alle bochten en steile bergweggetjes. Een internationaal vliegveld is er niet. Vanaf Tenerife, La Palma of El Hierro gaan regelmatig veerboten naar de havens van San Sebastian of Valle Gran Rei. Hotels zijn van bescheiden formaat en overal zijn landelijk gelegen pensions of tot vakantiebungalow verbouwde boerderijtjes te vinden. Met huurauto of bus maak je een eerste start en daarna is het wandelen. Soms over steil omhoog klimmende muilezelpaadjes maar ook over lommerrijke bospaden.

Versteende getuige van oeroud vulkanisma - La Gomera, Agando

Geen kasteel maar een ingestorte kraterpijp - La Gomera, La Laja

Gestolde en verweerde lava - La Gomera, Playa Santiago

La Gomera is met ruim 9 miljoen jaar geologische historie eigenlijk een prille nieuwkomer. Fuerteventura is zeker 10 miljoen jaar ouder, El Hierro is een nakomertje en wat jonger. Tegelijkertijd gedraagt het eiland zich als een suffende grijsaard. Ver voor onze ijstijden werd de verbinding met de vurige mantelpluim verbroken en inmiddels is het twee miljoen jaar geleden dat de vulkaan zijn laatste puf uitblies. Heel bizar want elk ander Canarisch eiland, hoe ver ook meegesleurd met de constant verschuivende Atlantische plaat, bleef met steeds langer wordende magma kanalen verbonden met zijn oorsprong. Deze bijzondere omstandigheid verklaart meteen het ruige karakter van La Gomera. Passaatwinden stuwen elke dag meer vochtige lucht omhoog tegen de net geen 1500 meter hoge piek van de Garajonay. Regen en humuszuren van weelderige plantengroei kerfden diepe dalen in zachte lava en aslagen. Mensen kwamen en hakten grotere en kleinere plantages uit die uiteindelijk het grote spel van de wereldeconomie zouden verliezen. Vooral aan de zuid- en oostkant zijn kale, zondoorstoofde velden te zien die eens begroeid waren met een weelderige maquis.

Canarische wolfsmelk in "cactus jas" - La Gomera, Chejelipes

Mist, leven brengend vocht - La Gomera, El Cabrito

Mosbos - La Gomera, Raso de la Bruma
Canarische vink - La Gomera, Ermita de Lourdes.

La Gomera, een natuurlijk paradijs. Als je aankomt met de late boot en in het donker je comfortabele landhuisje gevonden hebt lijkt het als elk ander Mediterraan eiland. Oleanders en kerststerren langs de weg, ruisende palmbomen en kwakende boomkikkers rond een stuwmeer. Als de volgende ochtend de zon opkomt blijkt pas dat je terecht gekomen bent in een vergeten paradijs. De tijd heeft er stil gestaan. Rijke laurierbossen uit een tijd dat de Sahara nog groen was klemmen zich hier vast aan een rotsblok midden in de oceaan. Letterlijk overal zijn bizarre planten te zien met verre verwanten in de bewoonde wereld maar die er zo anders uitzien dat ze bijna onherkenbaar geworden zijn. Vroeg in januari laat de gewone zwartkop zijn gezang mengen met kanaries. Onze vink heeft een blauwe jas, de tjiftjaf spoort niet helemaal en de raaf is zo groot als een kraai.

Canarische dadelpalm - La Gomera, Chejelipes - La Laja.

La Gomera heeft als eiland de juiste keus gemaakt. Niet inzetten op massa toerisme maar kleinschalig en passend bij de schaal. Rust en ruimte, natuurbeleving en ultiem wandelgenot. Hotspot voor fotografen en biologen. In deel twee van dit verhaal worden loep en verrekijker gericht op de unieke flora en fauna van dit gebied.

Chejelipes, La Gomera -thuisbasis voor kleinschalig toerisme.

Deze reis werd georganiseerd door Ilios Reizen met overnachting in Chejelipes, op 2/3 van de doodlopende La Laja vallei. Inspiratie voor wandelingen werd gevonden in de Crossbill Guide - Canary Islands II (Tenerife & La Gomera).

Reacties

  1. Werkelijk prachtig Kees,
    Dit eiland is een van de mooiste natuur eilanden van de Canarische groep.
    ik ben op Lanzarote en op Fuerteventura geweest. La Gomera is helemaal schitterend om te zien.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een boeiende blog Kees, mooi om virtueel even met jullie mee te reizen, zie al uit naar deel 2.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deel 2 staat hieronder Coby.....leek me wel leuk om ze achter elkaar te zetten.

      Verwijderen
  3. Hallo Kees,
    Dit is nog eens een verrassing. In september 2015 hebben wij een reis naar La Gomera gemaakt met Ilios reizen waarbij ons huisje stond in .....Chejelipes. Misschien hebben we wel in het zelfde huisje (nr 6) gelogeerd.
    Het is een prachtig eiland, dat uitnodigt tot wandelen, als je tenminste een goede wandelkaart mee hebt genomen. Met de auto het eiland rond, genieten van de prachtige natuur en het grillige klimaat. Op mijn blog heb ik in het najaar twee berichten gewijd aan de natuur van het eiland.
    Het was heel leuk en interessant om jouw ervaringen te lezen en te zien.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat toevallig, wij zaten iets hoger, nummer twee. Pracht locatie, we gaan zeker weer terug.

      Verwijderen
  4. Wat een mooi eiland, een echt wandel paradijs, en veel ruiger en hoger dan Madeira zo te zien. (ik ben zelf eens op Madeira geweest).
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak