Doorgaan naar hoofdcontent

Beestenbende: 300 soorten

Populierenpijlstaart, niet de 300ste (dat was een soort langpootmug)
maar wel de leukste bezoeker
Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 82

Tilburg was vroeger textielstad, voor carnavalsvierders is het nog steeds "kruikenstad" maar voor ons is het bovenal de stad van de blauwe tuintjes. Bedoeld om regenwater langer vast te houden, de woonomgeving te vergroenen maar ook om lokale fauna welkom te heten. Begin 2018 verdween daarom elke niet direct noodzakelijke steen, twee regentonnen werden geplaatst, twee vijvertjes aangelegd en het asbestdak op de schuur vervangen door een fleurig vegetatiedak. Met meer dan 200 soorten planten en veel diervriendelijk groen werd ons tuintje uiteindelijk opgeleverd.

Eind 2019 kunnen we de tussenstand opmaken. Onze "Hof onder de Regenboog" is een miniatuur paradijsje geworden. 365 dagen per jaar bloei en vandaag werd de 300ste diersoort genoteerd. En dat is nog maar het begin, pas vanaf mei 2019 wordt systematisch elk spinnetje, vlindertje en kevertje op naam gebracht. Buren zijn inmiddels gewend aan een nachtvlinderlamp, ratelende geluiden opgevangen met een batdetector of een sluipende bioloog met camera. Waar we volgend jaar op uitkomen? 500 soorten moet zeker haalbaar zijn.

Mei 2018 - 29 november 2019 - 300 soorten beestjes in of boven onze tuin


Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak