Doorgaan naar hoofdcontent

Herinneringen

De week van de bioloog 4

Herfst, bladeren verkleuren, regen, zon en wind. Tijdens het les geven merk je er weinig van maar op al die honderden kilometers door ons kleine landje zie je het wel degelijk. In de tuin zijn de zwavelkopjes alweer op hun retour en wordt het tijd om binnenkort weer eens te gaan zoeken naar de vreemde sporendragers van slijmzwammen. Ondertussen hebben cursisten onze soort Sapiens zien migreren over de ganse aarde terwijl de Groningers zich bezig hielden met verstikte natuur. En dat bracht een lange trein volgeladen met herinneringen op gang.

Rozenkransje

Wie weet het nog? Rozenkransjes langs het fietspad door de Gasterse Duinen in Drenthe; rozenkransjes op het prachtige eiland Schiermonnikoog. Herinneringen zijn het geworden aan een tijd dat Nederland niet vergrast, verzuurt en vermest was.

Arnica

Wie weet het nog? Arnica of wolverlei op de Hooghalense heide bij het Paradijsbos? Een herinnering aan onze ongekend rijke Nederlandse natuur. Altijd al kwetsbaar omdat ons land de rand van zijn verspreidingsgebied vormde en nu nog op enkele plaatsen bloeiend.


Heivlinder

Velen zullen deze nog herkennen maar hoe lang nog? Heivlinders zijn op tientallen heidevelden verdwenen omdat er nauwelijks meer plaatsen zijn waar rups of vlinder zich kunnen opwarmen. Maar ook omdat de nog voorkomende grassen een totaal verkeerde balans aan stikstofverbindingen hebben opgebouwd.

Kleine vos

Herinneringen vervagen, was de kleine vos de eerste vlinder die ik bij naam leerde kennen? Of toch koolwitjes, dagpauwogen en atalanta's? Voor de nieuwe generatie vlindergenieters is het een wenssoort geworden. Hoewel zijn rupsen smullen van brandnetelblaadjes lijkt het wel of de kleine vos genoeg heeft van ons land. De Vlinderstichting maakte onlangs bekend dat ook in 2020 er weer minder van deze prachtige soort gezien zijn.


Cantharel

Cantharellen plukken, dat was eens een favoriete herfstactiviteit met mijn onvergetelijke moeder. Ergens in de jaren zestig moet het geweest zijn, een slootkant in het Asserbos leverde voldoende op voo heerlijke boterhammen met gebakken uitjes en deze gele zwammen. Net als andere paddenstoelen die in een innig huwelijk met bomen leven kregen ze steeds meer last van verzuring en verdwenen uit ons land.

Maar gelukkig is niet alles in onze natuur veranderd in een tranendal. Rondlopend langs Drentsche Aa en Dommel zijn er dankzij allerlei natuurbeheersmaatregelen nog steeds bijzondere juweeltjes te vinden.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak