Doorgaan naar hoofdcontent

Kleurige afsluiting oktober

Amerikaanse vogelkers

De week van de bioloog - 7

Oktober eindigt met een knallend kleurenfestival. Het begon eigenlijk vorige week al met de Tilburgse moeraseiken die van geelgroen ineens fel rood verkleurden. En deze week, reizend van college plek naar volgende presentatie plaats bleek dat heel Nederland mee doet. Van Groningen tot Den Haag, van Amsterdam tot Den Bosch; overal werd er gepronkt. Heldergele vogelkers, bruinige berken en verkleurende eiken waren overtuigd dat het tijd was voor een herfst sonate. Vandaag volgde de Volkskrant met een verklaring voor de reden van deze veranderingen.

Wij leerden vroeger dat de kleuren verschenen nadat de boom het chlorofyl uit het blad gehaald had. Gele carotenen en rode anthocyanen werden dan zichtbaar en zorgden voor een Ïndian Summer". De verklaring van de krant was dat het mogelijk functioneert als bescherming tegen zonnebrand. Met steeds minder bladgroen wordt het blad kwetsbaarder en zo zou het groene leven iets verlengd worden. Of dit echt zo werkt.... 

Lijsterbes

Hollandse vruchten doen ook graag mee met het kleurenspektakel maar inmiddels is bijna alles verdwenen in een vogelmaag of gewoon afgevallen. Opvallend is dat bomen daarbij zelf de volgorde van het diner bepalen. Oranje en rode vruchten zijn het eerste rijp en laat dit nu net de kleur zijn die de meeste vogels uitstekend kunnen zien. Blauwe sleepruimpjes worden vaak, pas zoet na de eerste nachtvorst. En dat is de tijd dat eten schaars wordt en vogels op zoek gaan naar andere eetbare zaken.

Iets zonder reden doen is eerder uitzondering dan regel in de natuur. Zeker bij planten wordt vrijwel alles gestuurd door de omgeving. Van bladval tot vruchten, van bastvormen tot groei hoogte.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak