Doorgaan naar hoofdcontent

De bush spreekt – Namibië 20 april 2011

Etosha, Namibië
Donkere wolken pakken zich opnieuw samen. Elke dag lijkt het er op dat de regentijd nu echt afgelopen is maar dan komt er toch nog een ronde. De dag was begonnen met ruim een uur gestaag regen maar na zonsondergang komt de zondvloed echt over ons. Tent kampeerders  in Okukuejo (Etosha) zien het water letterlijk boven de haringen uitstijgen. En dan gebeurt het: de bush spreekt! Het is genoeg geweest. Leeuwen brullen, hyena's lachen en jakhalzen huilen. De regengoden zijn met stomheid geslagen en de watervloed verandert in licht gemiezer.
Okaukuejo, Etosha, voor de zondvloed

Okaukuejo, na de zondvloed

Vanuit Khorixas zijn we vandaag via Outjo naar het grote Etosha natuurpark gereden. Het gebergte gaat over in een zacht golvende savanne begroeid met vooral Mopane en lage Acacia struikjes. Direct na de Anderson toegangspoort verwachten we “Kruger” beelden: honderden grazende impala's en ander groot wild. Maar het blijft op een enkele zebra na rustig. Pas nadat we in het eerste kamp, Okaukuejo, ons entreegeld van N$1020 voor 6 dagen hadden betaald mocht de safari beginnen.
Gemsbok, Etosha

Witte neushoorn, Etosha

Van grondeekhoorns tot giraffes en zelfs een forse witte neushoorn kregen we voorgeschoteld op onze eerste game drive. De paden zijn redelijk maar ook hier bleek 4WD geen overbodige luxe. Het is in Etosha strikt verboden de auto te verlaten buiten de drie kampen en een enkele primitieve picknickplaats. Maar de voorwielen moesten wel op LOCK gezet worden. Terwijl de jakhalzen gretig toekeken werd dit klusje snel geklaard en konden we weer te water.
Giraffe, Etosha

Omdat het westen van Etosha niet toegankelijk is en Okaukuejo het dichtst bij Windhoek ligt is hier het hoofdkamp ontstaan. Tientallen bungalows, minstens 50 campingplaatsen en de nodige voorzieningen moeten het de bezoeker zo makkelijk mogelijk maken. Maar de bush blijft overal dichtbij. Grondeekhoorns zwerven overdag door het park en 's nachts zijn het vooral jakhalzen die het voorzien hebben op vuilnisbakken. En het kleine hek is niet voldoende om het bush orkest buiten te houden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak