Doorgaan naar hoofdcontent

Friesche Veen: van vuilnisbelt tot natuurparadijs

Zacht geklop klinkt boven ons. Een koekoek roept in de verte, zwartkop en merel fluiten alsof er prijzen uitgedeeld worden. En ondertussen gaat de klopgeest gewoon door. Af en toe verplaatsend en plotseling even zichtbaar. Bont gevlekte jas, witte buik en vooral klein. Een Kleine Bonte Specht! De laatste jaren steeds algemener maar toch altijd weer een leuke waarneming. Even later gaat het vogeltje op de wieken in de richting van een dode boom. Een uitnodigende holte blijkt zijn huis.

Nog geen tachtig jaar geleden was het Friesche Veen de vuilstort van Groningen. Kapotte emmers, stukken steen en andere rommel steken nog steeds boven de zompige bodem uit. Maar dankzij het beheer van Natuurmonumenten is het nu een natuurparadijs geworden. Aan de oostkant is er bewust voor gekozen een deel van het broekbos natter te maken. Het waterpeil staat inmiddels tot het maaiveld en grote berken en populieren zijn inmiddels verdronken. Een tragisch lot? Voor de boom misschien wel maar voor de natuur een enorme verrijking. Spechten en spreeuwen vinden er uitstekende nestgelegenheid. Voor Koekoek en Sperwer biedt het uitkijkpunten of markeringen van het territorium. Al staart-wippend laat de Koekoek zien en horen dat dit zijn gebied is. Rietzangers opgepast! nog even en de Koekoek moet op zoek naar een plaats voor haar ei in jullie nesten.
Winterkoninkje
Winterkoninkjes zoeken het lager. Bessenstruiken en frambozen zijn uit tuinafval opgeslagen en vormen nu een oerwoud waar deze kleine vogeltjes geheel in verdwijnen.

Friesche Veen en het naast gelegen landgoed Vennebroek zijn veranderd van vuilnisbelt tot een ideale wandelmogelijkheid voor de wijde omgeving van Haren, Paterswolde en Groningen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak