Doorgaan naar hoofdcontent

Havelte, fleurige historie

Hunebed Havelte
In zomerbont gekleed loopt een groep mannen achter elkaar langs een smal pad richting de rand van  kleine akkers. Machtige eikenbomen geven aan waar het gebied van hun dorp eindigt. Een grote hoop  stenen is hun doel. Gister zijn de laatsten naar deze plek gesleept. Vandaag is het de grote dag om een begin te maken met de kring van het tweede monument voor hun voorouders.
Vijfduizend jaar later staat weer een groep mannen naast deze stenen. Gekleed in grof katoen kijken ze over de wijdse vlakte. Brede open banen herinneren aan de dwaasheid van de afgelopen jaren. Het monument van de "Hunnen" is achteloos terzijde geworpen voor de aanleg van een spookvliegveld. Honderden bommen zijn hier gevallen zonder ooit een vliegtuig te raken. Het is hun taak om deze herinnering aan de oorlog uit te wissen. Het hunebed weer in oude glorie te herstellen zodat voor eens en altijd gezien wordt waar onze historie begon.

Ruim zestig jaar later spelen kinderen op en rond het hunebed. Een deel van de eikenbomen zijn weer aangeplant maar de grote, stille heide uit de vorige eeuwen mag blijven bestaan. Zandpaden maken het gebied toegankelijk. Direct valt op dat het zelfs de Duitse bezetter niet gelukt is al het reliëf in het gebied uit te wissen. De Havelterberg is overeind gebleven als herinnering aan tijden ver voor het Trechterbekervolk hier het eerste "Havelte" opgetrokken had. Als een opgerold tafelkleed van leem en stenen voor het landijs uitgeduwd en hier slordig achter gelaten.
Havelter heide
Vogelstemmen klinken overal. Roodborsttapuit, Boompieper, Kneu en een enkele Geelgors zijn nadrukkelijk aanwezig. Twee Koekoeken roepen om het hardst en vliegen als duikbommenwerpers achter elkaar. Is het een gevecht of balts"? In ieder geval gaat het er heftig aan toe.
Muizenoor, Havelte
Laag bij de grond lijkt het gebied nog in rust. De hei is nog in winterkleur, de brem bloeit maar grote delen van hun takken zijn dood gevroren. Het oog wordt echter getrokken door het zachte citroengeel van Muizenoortje. Op een open plek in de hei is het stuifzand tot rust gekomen en heeft zich een miniatuur boeket gevormd. Als reuzen zakken wij door de knieën om in alle rust van deze bloemenweelde te genieten. Blauwe Vleugeltjesbloem, gele klaverbloempjes en roze Vogelpootjes vormen zachte  pasteltinten in het grijsgroen van  Tandjesgras, Schapengras en Borstelgas. Wilt u ook eens genieten van deze Havelter bloemenpracht? Klik dan hier. Nog geen vijftien centimeter hoog vormt dit Havelter boeket een kleurig stilleven in een oud landschap.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak