Doorgaan naar hoofdcontent

Huizen als kastelen – Namibië 24 april 2011

Termietennest, Namutoni
Grijs gepleisterd, spits of afgeplat en soms voorzien van façades. Tot meer dan drie meter hoog en vaak met een groene guirlande van naar boven reikende struiken. Binnen gangen naar opslagkamers, privaten en uiteraard de koninklijke kamer. De tienduizenden bewoners ontberen echter daglicht. Voor termieten is dit echter ideaal. Van binnen uit voortdurend door bouwend aan hun zandkasteel hebben zij geen weet van dag en nacht.
Aardtapuit, Namutoni

Kori trap, Namutoni

Zwartbuiktrap, Namutoni

Secretarisvogel, Namutoni

Van Halali naar Namutoni verandert de wereld van een monotoon mopane bos in een grazig gebied met verspreide acacia's. Voor het groot wild duidelijk ideaal. Honderden zebra's, giraffes, gnoes, springbok en oryx vinden hier een gedekte tafel. Zeker in de regentijd is alles groen en zelfs de Etosha en Fisher Pan staan vol water. Voor de jonge dieren een goede tijd om op te groeien maar het leven blijft een voortdurende uitdaging. Niet alleen staan de roofdieren klaar om toe te slaan maar de droge tijd heeft zijn komst al aangekondigd. Paden die duidelijk onlangs onbegaanbaar waren zijn nu zo ver opgedroogd dat we er met wat rustig gehobbel door kunnen komen.


Namutoni, Etosha

Namutoni is een voormalig Duits militair fort.Wit gekalkt en voorzien van muren en torens steekt het boven de savanne uit. Nu wordt het fort gebruikt voor de vele voorzieningen die de veeleisende
toerist nog zou kunnen hebben. Zelfs een exclusief sieradenwinkeltje ontbreekt niet. Opvallend is dat de “waterhole” het moet doen met slechts éen schijnwerper zodat de nachtelijke bezoekers nauwelijks zichtbaar zijn. Halali was wat dit betreft zeker beter: twee neushoorns die rond haf tien 's avonds ook nog eens goed aangelicht worden door beide lampen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak