Doorgaan naar hoofdcontent

Vette boterhammen en een droge poel – Namibië 28 april 2011

Waterberg

Als de deur van de nacht naar de dag opengaat rolt een klamme mist over onze safari truck. Zestien kilometer hotsen en botsen vanaf half zes en dan ook nog dit weer! Waarom zo vroeg uit onze camper gekropen? Het doel is een ochtendsafari door het afgesloten deel van het Waterberg Plateau Natuurreservaat.
Waterberg
Hoog op de berg heeft men getracht de oorspronkelijke wildstand weer te herstellen. Kaapse buffels, Witte en Zwarte Neushoorns maar ook Sabelantilopen zijn inmiddels weer present. Helaas (of gelukkig?) zijn ze niet gewend aan auto's. Nadat de mist opgetrokken is zien we honderden sporen maar verder in bijna drie uur niet meer dan een half verborgen Sabelantiloop en twee Steenbokjes.

Steenbok, Waterberg
Een ochtendsafari is vrijwel alijd inclusief ontbijt. Ditmaal geserveerd bij een droge en vooral verlaten poel. In vet gebakken boterhammen, een portie biltong (gedroogd vlees), een muesli reep en twee stuks fruit. Een sapje en thee of koffie zoveel je wilt maken het ochtend maal compleet. Verhalen over safari's waar wel veel te zien was komen los. Twee Engelse gasten zijn de dag na onze night drive in Namutoni (Etosha) meegegaan met dezelfde gids. Sammie kon helaas onze leeuwen niet meer laten zien maar wist wel een Luipaard te betrappen tijdens een aanval op een Zebra.

Terug in het kamp verandert het weer opnieuw. Donder en regen afgewisseld met zonnige perioden. Voldoende tijd om achterstanden met verwerken van foto's in te lopen en betere foto's te maken van de Rüppels papegaaien die in het kamp rondvliegen. Een korte wandeling naar het Duitse oorlogskerkhof (Herero oorlog, 1904) geeft een wat minder vrolijk beeld van onze aanwezigheid in dit gebied. Met weer een prachtige show van ontwakende Kleine Spookaapjes wordt onze laatste dag in het Waterberg gebied afgesloten.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak