Doorgaan naar hoofdcontent

Waterberg in het water – Namibië 26 april 2011

Waterberg, Namibië
Oostelijk van Otjiwarongo steekt een rode puist uit het landschap. Vijfhonderd meter boven het plateau uitstekend is de Waterberg al van ver te zien. Oeroud zandsteen, harder dan het omringend gesteente heeft gezorgd voor een uniek gebied midden in de savanne. Planten en dieren uit noord en zuid hebben hier de steeds verder verdrogende savanne kunnen overleven. Vandaag ligt het gebied zelfs bijna letterlijk op een eiland. De brede zandweg is veranderd in een verdronken zandbak. Nog zwaarder voor elke verkeer zijn de drie rivieren die normaal droog staan en nu de tientallen millimeters regen proberen af te voeren. De eerste is smal en goed te doen, door de tweede ligt een betonnen plaat maar dan komt de derde. Uit de verte zien we al een verzameling voertuigen in wanordelijke opstelling. Een safari truck van Namibian Wildlife Reserves heeft net een vrijwel verzopen bus gered uit de rivier en op het droge getrokken heeft. Een kleiner busje wordt achter de truck gehaakt en ook door de snelstromende watermassa  gesleept. Aan onze kant staat een personenwagen die het niet gehaald heeft. De motorkap staat open en onderdelen liggen te drogen. Naast de zeker 50 centimeter water blijkt ook de bodem een probleem. Drijfzand! En dan wordt naar ons gekeken. Wij zouden het moeten kunnen halen!

Waterberg, file bij ondergelopen weg
Een behulpzame passant loopt voor onze Nissan Patrol uit. Met de motor in de zwaarste 4WD optie rollen de voorwielen het water in. De achterwielen volgen en daar gaan we. Golven bruisen links en rechts. De wielen weten echter grip te houden terwijl het water aan de onderkant van de motorbak likt. Met gejuich en opgestoken duimen wordt ons uit het water oprijzende monster begroet als we de andere oever oprijden.
Waterberg

Paarse scharrelaar, jong, Waterberg

Waterberg Plateau Camp blijkt alle inspanningen meer dan waard te zijn. Een voormalige missiepost die in 2007 verbouwd is tot een prachtig resort. Het camping gedeelte delen we met Damara dik-diks, Gestreepte mangoesten, Grote glansspreeuwen en Rüppels papagaaien. Boven de camping ruim honderd meter zandsteenklif, op en om de camping hoog opgaand hellingbos. De vele wandelmogelijkheden liggen uitnodigend klaar voor morgen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak