Doorgaan naar hoofdcontent

Uitverkoop op het Balloërveld!

Struikheide
Parkeer de auto aan de noordkant van het Balloërveld en je ruikt het direct: het is uitverkoop! Zoet, een beetje honingachtig en niet te weerstaan. En omdat het om ruilhandel gaat is het onvoorstelbaar druk. Duizenden, zo niet honderdduizenden geïnteresseerden haasten zich naar dit gebied alsof er te weinig voor iedereen zou zijn. Letterlijk laagvliegend, zonder enig acht te slaan op verkeersregels in de lucht of op de grond storten ze zich op de uitgestalde waren. De keus is beperkt, net als in vroegere Sovjet winkels bepaald het Balloërveld wat er verkocht wordt: heidenectar en voor de fijnproevers nog wat stuifmeel.

Voor ons, tweebenige wezens, is het alleen maar genieten van kleur en geur. Wij moeten wachten tot de nijvere werkers de grondstoffen van het veld verwerkt hebben tot pure heidehoning. Maar ga eens zitten en verbaas je over de gigantische drukte rond de lichtpaarse bloemen. Het is maar eenmaal per jaar uitverkoop en nu moet je er bij zijn.

Honingbij



Alles overheersend is de zoemtoon van tienduizenden honingbijen. Laag invliegend en zich geen tijd gunnend om rustig bloem voor bloem af te werken. Er is dan ook meer voor hun te halen dan alleen nectar. Heidestuifmeel verdwijnt met grote hoeveelheden richting het nest. Brood voor het hongerige kroost. Aardhommels en steenhommels weten ook wel raad met de buisvormige bloemen. Even de tong er in en lebberen maar.

Goudwesp
Voor zweefvliegen, blaaskopvliegen en allerlei andere bijen en wespen is de nectarpot letterlijk niet
bereikbaar. Platte bloemen van de gele composieten of witte Peen leveren een mooi landingsplatform en tegelijkertijd een goede uitkijkpost voor concurrenten en belagers.

Heidepistoolmot
Op deze, grotendeels bewolkte, dag ontbreekt de aristocratie. Een enkele gracieuze vlinder probeert het toch, een dame Heideblauwtje, een enkele Distelvlinders en Kleine Vuurvlinders en zelfs nog een Dagpauwoog. Maar ook hier is het zaak eens door de knieën te gaan. De Heidepistoolmot trekt zich niets aan van het sombere weer. Met een spanwijdte van 9 tot 13 mm fladdertje het motje, uitgerust met zijn vreemd uitgegroeide monddelen, over de heidestruiken. Ongezien door de meeste passanten maar nadrukkelijk aanwezig.

De uitverkoop op het Balloërveld duurt nog enkele weken maar kan met een kleine weersverbetering ook zo afgelopen zijn. Wees er snel bij, daarna duurt het weer elf maanden voor de volgende Super Sale.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak