Doorgaan naar hoofdcontent

Dwingelderveld, herfstige vlinders

Herfstkortvleugelmot, Diurnea lipsiella
Dwingelderveld, nationaal park en zomers paars hart van het oude landschap Drenthe. De maand oktober is zich al bijna verdwenen in de coulissen, de heide is vrijwel uitgebloeid en de middagzon trekt de temperatuur niet verder omhoog dan acht graden. 's Avonds vriest het licht, de Wintervlinders staan te popelen om de plaats in te nemen van Herfst- en Gouduilen.

Kleine vuurvlinder
En toch is het vandaag vlinderfeest op het Dwingelderveld. Kleine vuurvlinders weten op de zonnigste plekjes  net zover op te warmen dat ze weer kunnen vliegen. Fladderend over het zandpad, op zoek naar de laatste bloempjes van de Dophei. Nog enkele jaren en dan ligt hier de grootste natte heide van West-Europa, een eldorado voor deze soort. Een Dagpauwoog weet dat ze vandaag misschien wel de laatste kans heeft om een goede overwinteringsplaats te vinden. Razendsnel vliegt ze over de hei, bijna doelgericht naar een bestemming die alleen zij kan zien.

Tussen statige beukenbomen en kromme eiken is er nog veel meer gefladder. Even stilstaan en het lijkt wel of elke zonnestraal tot leven komt met tere vleugeltjes. Langpootmuggen? Kokerjuffers? Pas al ze even rusten wordt het duidelijk wie hier bezig zijn: Herfstkortvleugelmotten! Bruin, een klein streepje en veel meer sier hebben ze niet. En dan zijn dit nog eens mannetjes, de vrouwtjes moeten het met nog veel minder doen. Een plomp lijf, opgezwollen van rijpende eitjes, een kopje met kleine oogjes en toch zo onweerstaanbaar geurig voor hun vriendjes. Ongevleugeld en niet in staat om meer te doen dan uit de pop kruipen, omhoog klimmen en afwachten op het grote moment. Zodra Julia haar Romeo gevonden heeft is er nog maar één taak in haar leven. Eieren afzetten bij een veel belovende knop en sterven. Volgend jaar zullen haar kinderen direct bij het uitlopen van de blaadjes aan de maaltijd kunnen en kunnen we in oktober weer genieten van de dansende Herfstkortvleugelmotten.
Slakrups
Vlinders zijn op deze mooie dag ook in andere fases te vinden. Overal liggen bijna lichtend groene larven van de Slakrups. Nauwelijks herkenbaar als rups maar ze zijn het wel. Helemaal vol gegeten met eikenblad hebben ze zich laten zakken op de bosbodem voor de verpopping. Sommigen hebben wel een erg ongelukkige plek hiervoor uitgekozen door te landen op de druk belopen wandelroutes. En dan zijn er natuurlijk nog overal minerende rupsjes of hun sporen te vinden. Ook op een late herfstdag is het Dwingelderveld een mooie locatie om vlinders te gaan kijken.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak