Doorgaan naar hoofdcontent

Heuvingerzand voor fijnproevers

Heuvingerzand
Ingeklemd tussen de weg van Hooghalen naar Amen en de weg naar Zwiggelte ligt het Heuvingerzand. Lang geleden stuivende woeste grond, daarna kwam er bos en werd een kampeerterrein met een groot clubhuis aangelegd. Nu is het een klein natuurpareltje op het grote palet van Boswachterij Hooghalen.

Bijna elk hoekje van het terrein wordt aangedaan door de als een spaghetti sliert kronkelende wandelroute. Lage zandheuveltjes herinneren aan vervlogen tijden toen hier nog honderden schapen de laatste restjes vegetatie afgraasden en boeren heideplaggen staken. Dennen, lariksen, eiken en berken hebben er voor gezorgd dat het zand getemd is maar het landschap is gebleven. Overal nodigen kleine reeënpaadjes uit om even af te slaan. Een zacht dek van Bochtige Smele bekleed de bosbodem en loopt naadloos over in kleine open terreintjes. Matkopmezen en Goudhaantjes begeleiden de wandelaar. De Grote Bonte Specht is er wel maar laat zich niet zien. Zijn zachte protest tegen al deze belangstelling wordt echter overstemd door een zwart familielid, krassend zoekt deze mooie vogel een, nog, rustiger plek in het bos.
Spinsel op een jonge lariks

Spinnen zorgen voor steeds weer verrassende kunstwerkjes. Webjes van nog geen centimeter tussen de mossen, wielwebben tussen de takken of hangmatten aan de heideplantjes. De eerste prijs gaat echter naar een leerling van Christo. Deze spin heeft zich gespecialiseerd in het inpakken van jonge lariksjes. Vanaf de top tot ver naar beneden zijn een aantal boompjes volledig gehuld in een dikke laag spinsel.

Groot Kantmos
Ondanks de droge zandgrond blijft de bosbodem door een dikke humuslaag lang nat. Dood hout mag blijven liggen

en raakt begroeid met fraaie mossen. Groot Kantmos bijvoorbeeld, een minuscuul levermosje met blaadjes van nog slechts één cellaag dik. Aan de top ingeknipt als een mijtertje en keurig in twee rijen op de stengel ingeplant. Klauwtjemos heeft zich versierd met honderden sporenkapsels met elk een klein druppeltje gesmolten rijp op de top. De meeste wandelaars missen dit helaas, het Heuvingerzand is voor fijnproevers. Vier kilometer wandelroute biedt voor hen steeds weer nieuwe verrassingen.
Heuvingerzand





Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak