Doorgaan naar hoofdcontent

Ransuil in Peize

Ransuil, Peize
Zaterdagochtend, koffietijd. Vier wandelaars, bewapend met statief en grote camera lopen over De Woert in Peize. Een bestelauto stopt, een heer en dame stappen uit, een nog grotere camera verschijnt.  De blik bijna devoot naar boven gericht, de handen gevouwen om de verrekijkers, Het doel is een grote esdoorn, vrijstaand en ruimte biedend aan dit bijzondere bezoek. Duidelijk is dat het niet om de boom gaat maar om enkele bijzondere gasten in de boom. Zes mensen die komen voor een audiëntie bij een groep van vijf Ransuilen. Een jonge vogel vindt het machtig interessant, bijna dansend wordt elke beweging gevolgd. De anderen zijn duidelijk minder onder de indruk van alle drukte onder hun
Ransuil, Peize

Ransuil, Peize
boom. Alle veren opgezet, de ogen geloken en nadenkend over misschien wel een volgende jacht op veldmuizen in de Peizermaden. Scherend over opgeworpen aarden wallen waar eens uitgestrekte weilanden lagen. Straks wordt het allemaal nog natter en dan is er misschien wel een Aardmuis bereid om als diner te dienen.

De Peizer Ransuilen vormen een winterse groep, samen "roesten" in een boom is gebruikelijk. Onder de boom liggen braakballen als stille getuige van hun eetlust. Wat haren, botjes en een schedeltje is alles wat er rest van de Veldmuis van gisteravond. Vogelaars uit het dorp vertellen dat ze in de buurt gebroed hebben maar of al deze vogels behoren tot dezelfde familie is niet te zeggen.

Inmiddels stoppen er steeds meer mensen, zich verwonderd afvragend wat er boven in de boom toch te zien is. Verrast nemen ook zij kennis van onze gevederde vrienden.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak