Doorgaan naar hoofdcontent

Anemonenkiller actief in Haren

Bosanemoon
Hortensiarovers zijn inmiddels een bekend fenomeen in het groene Haren. Knoppen en toppen verdwijnen spoorloos, kranten schrijven er over en niemand weet waar ze blijven. Blogger Ubel Medema schreef deze week over een nieuwe bedreiging van onze tuintjes: de Anemonenkiller!

Anemonenbekerzwam op kale grond tussen de Bosanemonen

Eén van de mooiste voorjaarstuintjes in de Rijksstraatweg hult zich elk voorjaar in een mantel van zacht blauwe Scilla's en maagdelijk witte Bosanemonen. Tijdens een bewolkte dag in diep gepeins starend naar de grond maar zodra de zon verschijnt gaan alle kopjes stralend naar boven. Dit jaar is echter alles anders. Na een lange zomer- en winterrust zijn ze weer boven de grond gekomen maar wat voorheen een groen-wit tapijt was blijkt nu een slagveld waar de overlevenden verdwaasd om zich heen kijken. Waar eens anemonen stonden ligt nu zwarte, bijna verschroeide aarde.

Anemonenbekerzwam

In tegenstelling tot de Hortensiarover kon de Anemonenkiller echter op heterdaad betrapt worden. Geen Amber Alert of opsporingsbericht was nodig. Een lichtbruine huidskleur, gehuld in een bekervormig gewaad en in grote getale aanwezig. De moordwapens waren ondergronds gebleven, ninja vingers die elke anemonenwortel in een verstikkende greep nemen. Opgezwollen, zwart en opgevuld met schimmeldraden. Ubel Medema had zijn naam al voluit onthuld: de Anemonenbekerzwam. Als spore in dit anemonenparadijs geland en vervolgens uitgegroeid tot een moordmachine die niet te stoppen is.

Anemonenbekerzwam, uitgegraven met lange diep in de grond reikende stelen

Anemonenkillers zijn zeldzaam omdat ze niet houden van gemengd gezelschap. Alleen waar Bosanemonen massaal en alleen voorkomen slaan ze toe. Nu ze er eenmaal zijn is het afwachten waar ze nog meer zullen verschijnen.


Reacties

  1. Hoi Kees, gaaf blog heb jij, daar kan ik iets van leren!
    Prachtige foto`s en interessante onderwerpen, ik ga je volgen.
    groetjes Greet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vond de bekerzwammetjes wel apart en daardoor iets hebben. Maar nu bekijk ik ze toch met andere ogen. Ik vind namelijk de bosanemonen wel erg mooi. Ik ben benieuwd wat voor actie hierop ondernomen gaat worden?
    Groeten, gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Kees, wat een mooi vervolg op het blog van Ubel.
    Interessant verhaal van deze zeldzame zwam.
    Compliment ook voor de mooie foto's en verbazend
    om te zien hoe die die zwammetjes in de grond doordringen.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat zulke mooie zwammetjes zoveel schade aanrichten. De natuur zit toch wel heel bijzonder in elkaar. Jammer van de anemoontjes, maar heel interessant blogbericht.
    En leuk geschreven!!
    groet
    Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Kees
    Ik heb genoten van je verhaal..
    De foto's en tekst zijn geweldig..
    Leuk om zo weer wat te leren...heel leuk!
    Groetjes Henk

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nooit van gehoord en daarom eigenlijk zo leuk om dit soort info in combinatie met mooi fotowerk te zien en te lezen. Dit is nu wat ik persoonlijk het leukste vind. De natuur is zo verbluffend rijk en waarom zou men zich dan beperken tot een paar dieren, een handje insecten en een paar paddo's als er "dit" te weten, zien en fotograferen valt. Bedankt voor dit nieuwtje...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nice shots, Keese!
    There is certainly a sense of spring in the air! :)
    I wish I had the time for macro photography these days!
    Keep well!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tja, die anemoonkiller is niet zo fijn voor de prachtige witte bloemetjes, maar het zwammetje op zich vind ik toch wel erg mooi. een beetje een dubbel gevoel, want ik heb in Limburg een bos gezien waar de grond bedekt was met anemoontjes...zo mooi...
    en als dat zwammetje de kop boven de grond steekt, is het gedaan met het witte tapijt van bloemen. Leuke informatieve blog.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak