Doorgaan naar hoofdcontent

Nieuwe geboortes

Distelgalboorvlieg, enkele uren oud

Met blijdschap in ons hart geven wij kennis van de voorspoedige geboorte van een gezonde drieling. Hoewel het slechts aangenomen kinderen zijn mogen we ze toch bij de wetenschappelijke stand aangeven als "Urophora cardui "en als roepnaam: "Distelgalboorvlieg".

Distelgalboorvlieg, het bewoonde huis
Distelgalboorvlieg, de verlaten poppenwieg


Distelgalboorvlieg, klaar om de wereld in te trekken
Hun ouders zijn inmiddels in de boorvliegenhemel. 
Helaas hebben ze deze mooie dag niet mogen meemaken, hun laatste werk was een vriendelijk verzoek aan een Akkersdistel om een wieg te bouwen voor hun kroost. Na gedane arbeid overleed echter ook de distel. 
Niets vermoedend van al dit onheil lagen onze drie babies te rusten in hun poppenwieg, misschien al wetend dat het verhaal goed afloopt en ze in Haren het eerste zonlicht zouden zien.

Sigaargalvlieg,het bewoonde huis

Sluipwesp (Scambus sp.), uitgekomen uit gal van de Sigaargalvlieg

Dat er onvermoede gevaren op de loer lagen bleek wel bij hun buren in het Aduarder Stort
Ook de Sigaargalvliegen hadden een welwillende oppas gekregen.
Riet, voortdurend voedend en altijd beschermend. 
Op een kwade dag kwam echter een inbraak van een sluipmoordenaar.
Een legboor reikte diep in hun woning en bracht een vreemd ei diep in hun huis. 
Binnen enkele dag kwam er een hongerig roofdier uit,  
de sigaargalvlieglarven werden opgegeten en na maanden kwam er een prachtige Sluipwesp uit hun huis.


Reacties

  1. Door jouw blog kan ik heel mooi werken aan mijn insektenkennis.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook de allerkleinste beestjes krijgen kleintjes.
    Waar ik me vooral op de gansjes, eendjes en fuutjes richt, zie ik hier toch weer hoe mooi de insektenwereld is.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is een hard maar indrukwekkende wereld, die van de insecten.

    Fraai verwoord en in beeld gebracht.

    Groeten, Robert

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk, al die details, je hebt er echt oog voor, super!
    Groeten, Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hai Kees,

    Prachtig toch hoe jij alles weet te benoemen.
    Heel leerzaam voor iemand zoals ik.
    Altijd lekker om hier even mijn kennis te vergroten.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoe meer je weet, hoe meer je ziet. Leuk al die insekten die voor mij totaal onbekend zijn.
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Aparte beestjes Kees, ik ken ze in het geheel niet en het is altijd leuk om een nieuw gezicht te zien...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. gaaf die distelgalboorvlieg...wist je dat,of moest je dat ook opzoeken?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als je de gal én de plant kent is het met het Gallenboek goed te doen om de naam te achterhalen. Op Akkerdistel komt maar 1 soort gal voor met deze vorm. Veel lastiger wordt het als er een parasiet uitkomt, niets is zo moeilijk als sluipwespen determineren.

      Verwijderen
  9. Hoi Kees,

    wat een mooi en informatief blog is dit. ik heb deze dingen nooit geweten, maar ik kijk al anders naar de natuur als enkele jaren geleden en nu kijk ik er nog beter naar.
    Die distelgalboorvlieg vind ik echt heel mooi.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak